Merel ging naar Quiltcon 2018 en zou verslag doen…  het werd een verslag… dat wel…  Dit is deel 1 van haar verhaal. 

Verslagje Quiltcon 2018 in Pasedena, USA

But not, het werd een korte geschiedenis van mijn avonturen in en rond het Modern quilten, met mijn bezoeken aan vier edities Quiltcon als rode draad.

Oh fijn, ik heb me laten strikken tot het schrijven van een verslagje over Quiltcon. Nou ja strikken, het werd me medegedeeld dat dat toch wel het minste was, nu ik niet aanwezig kon zijn bij de jaarvergadering omdat ik (uhm ik had niet zo goed in m’n agenda gekeken bij het plannen van die datum), uhm net die periode 6 daagjes in de US of A zou verkeren, maar dan wel op Quiltcon, dat dan wel weer. Ik was die zelfde zondag een uur of 10 later dan jullie, onze leden, wél in de jaarvergadering van ons overkoepelende MQG aanwezig ?.

Mmmm, wat te schrijven, een brave opsomming van de prijswinnaars per categorie? Mooie quilts hoor, daar niet van, maar dat klinkt bijna saai. Bovendien hebben we die natuurlijk al lang en breed over de diverse sociale media zien schuiven. Tevens is dit integraal terug te vinden op de website van quiltcon (laat je niet foppen door de tekst op de button op de homepage ( www.quiltcon.com ) dat het om de 2017 quilts zou gaan, onder de button vind je wel degelijk de winnaars van 2018): https://www.quiltcon.com/winners

Dan maar persoonlijk…. Mijn quiltcon beleving. Om te beginnen, voor diegenen die mij niet goed kennen, dit is m’n vierde, ik ben een veteraan, alleen de eerste ‘con miste ik, terwijl ik zelfs toen al met de gedachte speelde om heen te gaan (Austin, 2013). Om het verhaal maar aan het begin te beginnen reizen we af naar Austin 2015….

2015 Austin (Texas)

Mijn eerste keer Quiltcon was in 2015 te Austin, helemaal in m’n uppie stond ik daar, een drukte van belang hoor om mij heen, maar als je werkelijk helemaal niemand kent in een vreemd land, voel je je toch alleen…. Nou ja, misschien snap je mijn enigszins verloren gevoel. Toen viel mijn oog op een deur (ik was het tentoonstellingsgedeelte nog niet eens binnengegaan) waarop stond: volunteer room (vrijwilligers kamer). Ik liep daar naar binnen en ‘the rest is history’.

Ik werd aan het werk gezet, waarbij ik enorm veel contacten en gesprekjes had met andere bezoekers. De wereld van amicale oppervlakkigheid der Amerikanen in een notendop, maar ook diepere contacten ontstonden. Ik leerde tijdens mijn dienst bij de deur (kaartjes controleren) Instagrammen, had dus ook meteen volgers en mensen om te volgen, contacten die bleven, zij het online.

En ja, natuurlijk genoot ik van de show, en de lectures, en de winkeltjes. Voor workshops had ik me niet ingeschreven, maar ik kon een niet vervuld plekje opvullen bij een geweldige avondworkshop van Cheryl Arkison (@cheryl_arkison, fangirl moment ) (ik lag die nacht slapeloos te stuiteren in bed, heerlijk overigens, vol inspiratie). En als volunteer mocht ik de quilts ophouden bij de lecture van Victoria Findlay Wolfe ( @victoriafindlaywolfe, fangirl moment). En iedereen was zo benaderbaar, al die ‘grote namen’ liepen hier zomaar in het wild rond en vonden míj geweldig, omdat ik helemaal uit Holland kwam…. En ik vroeg de mensen die ik zo gauw herkende om bij hun quilt in het Quiltcon Magazine hun handtekening te zetten. Bij het volunteeren kom je als vanzelf (mega fangirl moments) in contact met zeg maar een, Alissa Haight Carlton(@alissahaightcarlton mede oprichter van het MQG en de devisie in LA), Jacquie Gering(@jacquietps toen nog President van het MQG), Andrew Joslyn (@andrewjoslyn, huidige President van het MQG) en de meeste andere  functionarissen en medewerkers van het eerste uur.

Ik wilde deze moderne stijl zo graag in Nederland zichtbaar maken dat ik zelf in november dat jaar een kleine tentoonstelling inrichtte in Nieuwegein, wat de basis zou worden van ons DutchMQG. Een tentoonstelling die tot stand kwam door bij Nederlandse quilters die ik toevallig kende op Instagram om hun bijdragen te ‘bedelen’, aangevuld met mensen die op mijn oproepjes op IG en mijn blog reageerden. Dit eerste jaar leverde dat al 20 quilts op, wat was ik trots!

2016 Pasedena (LA, California, west coast)

Mijn tweede quiltcon was 2016 Pasedena. Dit keer reisde P, mijn partner mee, omdat hij bij de KLM werkt hoef ik niet naar cheaptickets.com zeg maar, en hij wil ook wel ff de warmte in zo eind februari. Inmiddels bekend met de formule had ik mij voor diverse lectures opgegeven, workshops vond ik te lang (een hele dag/halve dag workshop, terwijl ik er maar 4 dagen kan zijn…), quilts kijken, mensen ontmoeten, en natuurlijk weer volunteeren. Een licht paniekerig oproepje op IG zorgde ervoor dat we ons al op woensdag, de dag voor show opening meldden, want er waren een heel aantal ingeschreven volunteers niet komen opdagen wegens diverse vertragingen in het vliegverkeer. Weer een geweldige unieke ervaring erbij, want het sfeertje tijdens het inhangen van de tentoonstelling en inrichten van alle werkstations etc. is heel speciaal. Dit jaar liep ik telkens Hillary mis, die ik ondertussen op IG had ontmoet, terwijl we ons vast hadden voorgenomen om eens in het echt kennis te maken. Oh ja, en ik verzamelde handtekeningen van iedereen die ik (her-)kende en met wie ik samenwerkte, op van te voren thuis genaaide railfence blokjes. Dus een prachtige mengeling van zogenaamde VIQ en gewone quilters met wie ik contact had gelegd.

Twee weken later stond ik in Friesland, met bibberknieën, een presentatie te houden over dit QC bezoek toen het mis ging met mijn lijf. Ik liep een partiële dwarslaesie op (ja, spontaan, geen ongeluk), ging via het ziekenhuis bijna 4 maanden in klinische revalidatie, daarna 6 maanden poliklinisch, en het revalideren zal eigenlijk voor altijd doorgaan, en… ik deelde dat alles op Instagram ( #onedayiwilldanceagain )

Mijn virtuele IG vrienden, ik kan er nog emotioneel van raken, sprongen direct in actie en naast een niet aflatende storm aan virtuele hugs, kaartjes en bloemen( zelfs vanuit de VS en Canada geregeld), werd er ook een quilt voor mij bedacht.

Waar een licht onzekere vraag (of men mij nog kon gebruiken) om de deur van de volunteer room ruim een jaar, en twee quiltcons eerder, al niet toe kan leiden.

Blokjes van letterlijk over de hele wereld vlogen hun weg naar het adres van Hillary, ja diezelfde dame die ik dus uiteindelijk in Pasedena níet ontmoette ?. De actie heette #flymerelfly en er kwamen uiteindelijk meer dan 110 blokjes samen in een quilt van 230x250cm! Het geheel werd aan elkaar genaaid en afgewerkt door Hillary Goodwin (@entropyalwayswins) en longarm gequilt door Rachael Dorr (@rachaeldorr follow that chick, well both of them, really!)

Deze quilt heb ik opgehangen op mijn tweede tentoonstelling in Nieuwegein, letterlijk een week eerder was mijn poliklinische revalidatie geëindigd. Ik liep met rollator en diverse handen hulp een tentoonstelling van 35 quilts in te hangen. Wederom hadden mijn IG vrienden, lokaal dit keer, er voor gezorgd dat het publiek een indruk kon krijgen van Modern Quilten. Aldaar, met bibberende knieën, een samenkomst georganiseerd om nu dan toch een begin te maken met het opzetten van ons clubje! Erica ‘texheks’, Irene ‘Sugaridoo’, en Rianne ‘_knitsandquilts’ spraken later de gewenste opzet door en de basis werd gelegd.

Voor zover deel 1 van mijn nog-niet-verslag van QC 2018, volgende week deel twee van de geschiedenis.

N.B Ik noemde een paar namen (en oh er zijn er nog zoveel meer), en vermeldde daar hun insta-handle bij(@xxx), maar zoek (Google is your friend) vooral ook hun blogs en andere (social) media op, zeer inspirerend.

Merel