The first patchwork quilt I ever touched I had made myself.

Mijn naam is Marilyn Rijlaarsdam, op Social Media bekend als Marly Rylaars. Ik ben 71 jaar en woon in Rijswijk. Van beroep was ik ooit onderwijzeres, maar sinds ik in 1975 naar Nederland kwam tot afgelopen april, ben ik werkzaam geweest als taaltrainer Engels. Dat betekende hoofdzakelijk coachen op het gebied van vergaderen, brieven, presentaties etc.

Handwerk is mijn hele leven mijn hobby geweest: ik kon breien toen ik 4 was, borduren toen ik 6 was, en naaide mijn eerste kledingstuk toen ik 10 was. Later heb ik haken, spinnen, weven (op een raam) en zelfs kantklossen geleerd.

Ik groeide op in een familie zonder patchwork. Patchwork hoorde niet bij ons! Er waren een paar wholecloth quilts, ooit door mijn moeder gemaakt voor haar uitzet maar, terwijl ik wél met haar leren vingerhoed heb gespeeld, heb ik haar nooit zien quilten.

De eerste patchwork quilt die ik in mijn handen had, had ik zelf net gemaakt. Ik had natuurlijk foto’s gezien, dus wist ongeveer wat het moest worden. Maar, meer wist ik niet; het was een kwestie van zoeken en ervaren. Ook vragen aan de assistente bij het Leids Textiel Centrum waar ik voor de vulling ging, en, op haar advies, ook de nodige snijmat, liniaal en rolmes kocht. De aanleiding hiervoor? Mijn toen zeven maanden zwangere dochter had mij gevraagd om een quiltje te maken voor haar baby. Ik kon kleren naaien, dus waarom niet een quilt? Twee maanden zou lang genoeg zijn. Ik had een werk-project toen in Rotterdam en wist een modestoffenzaak op de Coolsingel te vinden; binnen een maand (augustus 2005) waren een paar honderd vierkante blokjes van 7 cm gesneden, in lange slierten genaaid, en de slierten aan elkaar. Passende punten? Dat zou zoeken zijn; alle banen zijn recht, maar onderling niet. Ik heb het in jaren niet gezien maar ik denk dat er geen één echt net “kruispunt” is.

Volgens het tweedehands “Handboek Quilten” (Cantecleer) gevonden bij De Slegte (eveneens op de Coolsingel) werd het quiltje van backing en vulling voorzien. Ik had op Internet gezien dat er op de naaimachine gequilt kon worden, dus begon gewoon met mijn universele voet een diagonale baan over de vierkantjes te naaien. Toen merkte ik als eerst het nadeel van niet accuraat de puntjes naaien – kiezen tussen diagonaal door de niet passende puntjes of diagonaal over de hele quilt. Pas aan het einde van de naad zag ik hoe krom alles was gaan liggen, en hoe klein de steekjes waren! Het werd uithalen (wat een klus!) en met de hand quilten, “in the ditch”. Ik denk dat het arme kind vijf jaar oud was voor dat het af was! (Twee maanden!) Toen was het veel te klein! Ze heeft het nog, en gebruikt het als lap quilt nog steeds.

Mijn eerste quilt was dus meer vallen dan opstaan, toch had ik de smaak te pakken. Ik had zo veel al geleerd dat ik besloot voor mijn 65ste verjaardag een nieuwe machine, mét boven transport (die uit 1983 was een te oud model) aan te schaffen en quilting zou mijn uitdaging voor de oude dag worden. Dus in 2012 schoof de Bernina Nova 900 naar de reservebank en de Bernina 440 QE maakte haar entrée. En het avontuur kon beginnen.

Na een paar maanden aanmodderen aan een quilttop, gemaakt van oude kleren en restjes van kledingstoffen, begon ik te quilten. Het werd niets, hoofdzakelijk door het ielig effect van het garen: Guttermann Polyester, wat ik voor het maken van kleding gebruikte. Toevallig zei ik er wat over op mijn werk en een collega vertelde dat er een speciale quiltwinkel in Den Haag was, ergens bij de Wassenaarseweg! “Daar kunnen ze je vast adviseren.” Een quiltwinkel? Daarvan had ik nóóit gehoord! Zo kwam ik bij Quilters Palet, en heb me daar ingeschreven voor de basis cursus die in september begon, onder leiding van Jobina de Boer. Daar heb ik héél veel geleerd, met weinig vallen maar vooral opstaan, en stijgen!  Bij Quilters Palet heb ik nog een aantal workshops gevolgd.

Tijdens de duur van de basis cursus al heb ik wat andere projecten gemaakt, onder meer deze 2.00 x 0.65 cm. dubbelzijdig quiltje, voor het raam in de voordeur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mijn eerste moderne quilt: vele kleuren, wit achtergrond. Wat een opluchting!

Jobina heeft tijdens de basis cursus het belang van labels benadrukt. Dat kwam nu goed uit, want nu weet ik dat ik in 2013 in tijdnood kwam tijdens het maken van een Divided 9-patch lap quilt (tutorial Missouri Star Quilt Company) voor de verjaardag van mijn man.

Ik kon een paar maanden niet naaien, doordat ik aan beide carpaal tunnels was geopereerd. De quilt moest natuurlijk geheim blijven, maar wij hadden toen ook een hittegolf, hij had een tropenrooster, en kon dus ieder moment na 13:00 en uur onverwacht ‘thuis komen, in plaats van om 16:30. Ik zat in korte broek op het balkon de binding met de hand vast te naaien, met de deur zowel van mijn kleding kast als van de slaapkamer open, klaar om alles op te rollen en erin te proppen. Ik ontdek vaak dat ik andere gebeurtenissen associeer met het handwerkproject waarmee ik toen bezig was. Daardoor zijn quilt labels een goede geheugensteun geworden.

Deze periode van zwakke en pijnlijke polsen was een periode van geen handwerk, geen gewoon toetsenbord gebruik, geen pen vasthouden (laat staan schrijven) en dus niet werken, maar gelukkig had ik een I-pad en de soft-touch keyboard was bedienbaar. Zo heb ik quiltblogs ontdekt; ik kon de hele dag advies van meer ervaren quilters opzuigen. Terwijl ik geen stof kon snijden, heb ik een FQ bundel gewonnen in een “giveaway” van Quiltmaker. QALs en Mystery quilts kwamen langs, en mijn handen jeukten! Ik besloot om met de mystery van Bonnie Hunter mee te doen en moest ervoor zelf een blog beginnen. Ik had nu een gemeenschap van quilters ontdekt, grotendeels in de VS weliswaar, maar een gemeenschap! De tijd van alleen aanmodderen was voorbij!

Ieder jaar doe ik mee aan de Rainbow Scrap Challenge, alhoewel ik het in het eerste jaar mijn “scrap” moest kopen, in de vorm van nieuwe fat quarters! Mijn voorkeur gaat nog altijd uit naar FQs, en hoe meer stoffen in een quilt hoe beter! Sommige jaren heb ik meegedaan met de RSC sampler, met instructies voor meerdere blokken per maand, maar ook mijn eigen blokken gemaakt in de kleur van de maand.

Twee jaar geleden ben ik aan mijn “Mondriaan quilt” begonnen. “Begonnen”, want het is een UFO geworden na het lezen van een onrustbarend  artikel over copyright in “Quiltnieuws” van het Quilters Gilde. Men vertelde daar dat het zonder toestemming reproduceren van andermans artistieke voorwerpen, in wat voor medium dan ook, een schending is van copyright. Niet alleen het precies kopiëren, maar ook het onmiskenbaar geïnspireerd zijn door een andere werk. Ik vind het moeilijk te geloven dat voor al die “Mondriaans” die in het Mondriaan Jaar (vorig jaar) als paddenstoelen uit de grond schoot toestemming is verleend. De copyright issue heb ik niet verder onderzocht en mijn “Red, Yellow and Blue” blijft in zijn doos.

Zonder Internet was ik nergens met mijn patchwork. Daar heb ik inspiratie gevonden in blogs:

Plus tafelloper, tutorial van Exuberant Color (Wanda Hansen),

 Modern Maples, idee gezien op verschilende blogs

Poinesettas, QAL van Spring Leaf Studios (Anne)

Voor mij is het sinds ik in 2012 mijn nieuwe machine kocht een reis die nog niet af is. Ik heb niets herhaald; ieder quilt is een nieuwe, met nieuwe uitdagingen. Het eerste quiltboek dat ik kocht (2013) was Lucie Summers’ “Quilt Improv” waaruit ik niets heb gemaakt, maar veel ideeën heb gehaald. Vorig jaar kocht ik “Quilting Modern” van Jacquie Gering en Katie Pedersen, en Sherri Lynn Woods’ “The Improv Handbook for Modern Quilters”.  In dit laatste vind je geen patronen, maar richtlijnen en advies voor het zelf uitvinden. Echt een uitdaging! Deze drie boeken zijn mijn favorieten uit mijn collectie dat nu 60 cm boekenkast in neemt. Uit die 60 cm heb ik veel van geleerd, maar weinig  gemaakt. Ik ben daar tevreden mee: ik heb geen schuldgevoel. Het zijn KIJKboeken en ze brengen me op ideeën.

Hier is mijn “Floating Squares” top, gemaakt naar aanleiding van Score 1 in “The Improv Handbook …”

 

Dit is niet mijn eigen idee, maar een oefening in “freeform cutting” en piecing. Er is geen patroon, maar ik heb wél limieten aan de vorm en afmetingen gesteld aan het begin van ieder blok, en aan de kleuren, hoewel dat niet meteen duidelijk is; er zijn steeds twee contrasterende kleuren en een “filler fabric” (eerst zand, dan donker groen, en later licht grijs).

De eerste blok ligt nu links boven en de tweede ernaast, maar de blokken kennen geen harde grenzen; mijn bedoeling was om ze zo veel mogelijk in elkaar over te laten vloeien. Dat was een uitdaging aangezien ze allemaal eindigden met een andere formaat en veel ”partial seams” waren nodig. De volgende keer maak ik de blokken tot een standaard maat zonder de “doorstroming” te beïnvloeden. Een tweede uitdaging was het bereiken van evenwicht in de layout, wat ik denk aardig gelukt is.

De hele oefening was bevrijdend met een gevoel van “het past niet? So what; máák het passend!”, en het ging ontzettend snel. Ik genoot van de vrijheid! Dit wacht nu op mijn uitwerking van Score Two, dat de backing stof gaat leveren, en dan quilten met uitwaaierende rechte lijnen.

De cirkel lijkt rond. Dit improv top lijkt veel op mijn eerste quilt van 5 cm vierkantjes: geen hoek past precies. Maar er ligt een wereldreis tussen: een reis in technieken maar ook in houding; een reis door de vragen wat moet, en wat mag. Het is een ontdekkingsreis.

 

Bon voyage!