Maak het met scraps: januari
Geschreven door Cindy Vissering (@cindy.vissering)
Daar was tie dan, een goed gevulde envelop met snoepgoed. Januari was een maand met veel deadlines (o.a. de Round Robin), maar toch kon ik de verleiding niet weerstaan en ben als eerste direct aan de slag gegaan met de scraps.

Ik had al een patroon uitgezocht van een etui die handig open ligt in de vorm van een bakje. Bedoeld voor mijn naaispullen, die normaal al snel over de tafel slingeren en dan ben ik er continu naar op zoek. Dus leek me dit wel handig. Het patroon is van Elaine’s Sweet Life.
En dan maar afwachten of het gaat passen met de scraps. Eerst maar eens sorteren op kleur. Ik kwam uit op drie groepen: roze en aanverwanten, groen-blauw en een restgroep. De groep groen-blauw wilde ik nog wat sturen qua overall kleur indruk en heb daarom nog twee groenen toegevoegd – ik mag immers twee eigen stoffen toevoegen. In dit geval van beiden dus maar een beetje. In ieder geval kon ik met die toevoeging zeker stellen dat ik met de groen-blauwe scraps het patroon kon afdekken.

Toen lekker aan de slag met het snijden van stroken van verschillende breedte, deze met niet al te lange stukken aan elkaar zetten en een beetje mooi verdelen. Ik heb nog getwijfeld of ik de buitenzijde zou doorstikken of niet, maar durfde het niet aan, omdat ik het zo al mooi vond.

Het lastige in dit patroon was het dichtmaken van de zijkanten, inclusief de flappen en uiteindes van de rits. Ook lastig omdat dit de laatste stap is. Dan ben je blij met alles dat je al helemaal hebt gemaakt en dan past het laatste stukje nét niet. Maar goed, na het uithalen van de naad waar ik drie keer overheen gestikt had – want het uiteinde van de rits moet wel goed blijven zitten… – en flink duwen en trekken, zat het naar tevredenheid.
De uitdaging voor de voering was tweeërlei: zou het passen met alle scraps? En: normaal gebruik je één stofje voor de binnenzijde, hoe zou het gaan met al die naadjes? Ik heb zelfs het binnenzakje met de scraps gemaakt, daarbij opgelet dat er zo min mogelijk naadjes uitkwamen op de rits, en zeker niet van het zakje en de voering op hetzelfde punt. Het was even spannend, maar het paste met alle scraps en eigenlijk heb ik niet zoveel last gehad van de naden in de voering, mede, denk ik, omdat er strijkkatoen tegenaan ging.

Ik vond het super leuk om met andermans scraps iets te maken. Het waren echt andere stofjes dan ik zelf in huis heb en ik ben erg blij en trots met het resultaat. En beide (volwassen) kinderen willen meteen ook graag zo’n handige etui…
