Van rechthoek naar diamant…
We hadden natuurlijk al eerder het vierkant gehad, wat een specifieke rechthoek is, dus nu ga ik eens op een hele andere manier verder denken. De twist is een lijn – zoals Mique in de blog schreef ‘een naar één kant heel ver uitgerekte rechthoek wordt een lijn’.
Om te beginnen heb ik daarom de rechthoek eens bekeken getekend met een lijn, in plaats van als een vlak. Natuurlijk moet ik straks wel weer uitkomen op vlakken, want quilten gaat met stofjes en dus vlakken. Lijnen zijn overigens wel mogelijk met appliqueren van dun band bijvoorbeeld. Maar laat ik proberen weer bij vlakken uit te komen…


Doordat ik nu alleen de omtrek van de rechthoek heb, kunnen ze elkaar overlappen terwijl je toch de hele rechthoek nog ziet. Herhaling langs een schuine lijn geeft een aardig beeld, alsof het als een veer uit elkaar getrokken wordt. De vlakverdeling tussen deze lijnen zouden we kunnen invullen en als quilt maken – er ontstaan van die leuke kleine vierkantjes.
Wanneer we de lijnen zelf willen maken kunnen we nuances aanbrengen: met alle lijnen dezelfde dikte ga je je afvragen welke kant nu bovenop ligt. Met een verschil in dikte ontstaat er weer een heel andere dynamiek. Ligt voor jouw idee de dikste lijn bovenop of juist onderop?
Maar dit is het nog niet …



Wat als we de rechthoek nu roteren en kopiëren. Eerst om een hoekpunt, en dan om het middenpunt van een lange zijde. Hé, hier ontstaat een leuk patroon! Dit doet me sterk denken aan het trekken van lijnen van punt naar punt zodat ze elke keer net even verschuiven – hier kan je dan patronen mee maken. Ik vond bijvoorbeeld onderstaande leuke video hierover. Je zou kunnen zeggen dat dit met de lijn van de twist van deze maand wel passend is. Hoe je dit als quiltwerk gaat vertalen, laat ik even in het midden. Ik ga verder met mijn rotatievorm.
Met het namaken van mijn rotatievorm in een ander programma, zodat ik de afzonderlijke vlakken in kan kleuren, kom ik erachter dat ik – heel toevallig – een rechthoek had gekozen waarvan de lange zijde twee keer de lengte is van de korte zijde (oftewel twee vierkanten naast elkaar). Op die manier vallen lijnen over elkaar heen tot onderstaande vorm bij het draaien.


Ik noem het een Dresden-Diamant – door kleuren zo te kiezen kun je het als een plat motief toepassen of echt diepte geven alsof het een geslepen diamant is (zie hieronder). Dit is nou typisch een vlakverdeling die eigenlijk alleen goed met English paper piecen te maken is. Ik kan me dit voorstellen als rond kussentje, of geappliqueerd op een groter vlak.
Uiteindelijk is dan de rechthoek helemaal niet meer te herkennen in dit ontwerp, terwijl het wel aan de basis ervan ligt.









































