E.P.P. maar dan machinaal
door Cindy Vissering
Omdat ik niet zo’n fan ben van naaien met de hand, heb ik het blok van deze maand eens aan de test van machinaal EPP onderworpen. Het leuke blad-ontwerp van Emmely zou ook gewoon met rechte en een gebogen naad met de machine aan elkaar genaaid kunnen worden, maar ik vond het een leuke uitdaging om verschillende machinaal EPP methodes eens naast elkaar te leggen.
Als eerste heb ik het blok met de hand genaaid, omdat ik een goed vergelijk wil kunnen maken. Vervolgens heb ik voor de eerste test precies hetzelfde gedaan, maar dan onder de machine. Dus twee stukken met de rug naar elkaar toe en dan met een kleine zigzag deels door de twee delen (4 lagen stof) en deels ernaast. Aan de linkerkant van het blok deed ik dit met polyester naaigaren in de juist kleur en aan de rechterkant met onzichtbaar garen. Vooral het onzichtbare garen geeft een goed vergelijk met de ‘echte EPP’, maar ook het naaigaren is heel acceptabel. Het was wel iets lastiger om de kartonnetjes eruit te halen dan de versie met de hand.

De tweede machinaal EPP methode is om de delen strak tegen elkaar aan te leggen – ik heb ze vast gezet met tape aan de achterkant, maar druk ze tijdens het naaien nog tegen elkaar aan. Dan een kleine zigzag aan de voorkant, waarbij beide stukken geraakt moeten worden. Ik kwam uit op een steekbreedte van 1.5. Omdat de zigzag hier echt bovenop de stof ligt, heb ik onzichtbaar naaigaren gebruikt. Van een afstand zie je dat niet, maar van dichterbij wel en je moet het glimmen van de draad okay vinden. In een groter geheel zie je er denk ik uiteindelijk niet zoveel meer van, maar beoordeel zelf.

Je zou ook de delen kunnen appliqueren op een ondergrond. Dat kan één voor één of twee tegelijk naast elkaar. Wanneer je op een zo onzichtbaar mogelijke manier appliqueert, dan lijkt het resultaat op de hiervoor genoemde methode van de twee delen tegen elkaar aan drukken, maar misschien iets makkelijker te hanteren wanneer je ze er stuk voor stuk op zet. Deze methode heb ik verder niet getest.

Wat ik als laatste getest heb is het appliqueren van de stukken op elkaar. De naden worden dan om en om eronder geschoven en erop geappliqueerd. Dat doe je door de zijden van elk stukje om en om wel en niet de stof om de template te vouwen. Dit moet natuurlijk omgekeerd zijn aan de stukken die ertegenaan komen. Het is dus even een gepuzzel. De nerf ligt bij mij helemaal onder de andere stukken. Deze methode kun je het beste (zoals altijd met appliqueren) op een weg te scheuren versteviger te naaien. Dat had ik niet gedaan, dus het blok ligt iets minder vlak. Maar de naden op zich – hier met onzichtbaar naaigaren – liggen qua resultaat wat mij betreft tussen beide andere methodes in.

Ik wilde dit met je delen, zodat je je opties kunt kiezen, afhankelijk van hoe kritisch je bent dat het resultaat echt moet lijken op met de hand genaaide delen, of de naden van andere naaimethodes. Op mijn blog licht ik de technieken nog wat verder toe in het Engels. Veel plezier!