geschreven door Hilda de Wit
In augustus ben ik twee dagen naar het Festival of quilts geweest, voorafgaand aan onze vakantie naar Ierland. Op de quiltbee van Dutchmqg- zuid vertelde ik er over en werd vervolgens gevraagd of ik iets wil laten zien in een blogje….Prima, ik zeg het toe, maar nu terugkijkend in mijn foto’s is het bijna onbegonnen werk met zoveel foto’s. Een selectie maken helpt nauwelijks, want nog steeds is de gebeurtenis overweldigend en wat nu te kiezen?! Toch een poging een deel te tonen en bedenk dat het een kleine selectie is, houd je vast.
De tentoonstellingshallen, drie in totaal, zijn enorm, maar goed opgedeeld en aangeduid met letters en nummers, refererend aan de categorieën voor inzending, en goed in de tentoonstellingsgids terug te vinden. Helaas heb ik niet alle nummers van de quilts meegekregen en kan ik niet bij alle gemaakte foto’s naam en uitleg (uit de catalogus) geven. De quilts hangen op zwarte schermen die zigzaggend in de hallen staan en van ver bovenaf worden belicht, iets wat mooie foto’s maken soms lastig maakt. Tussen de schermen zijn de ‘wandelpaden’ voor de kijkers. De moderne quilts waren te vinden onder letter H, 101 inzendingen variërend in grootte en vanuit allerlei landen toegestuurd (alleen Anne Lillholm uit Nuenen, Nederland, heeft een quilt in deze categorie ingestuurd), de prijzen werden gesponsord door Pfaff.
Beschrijving van de moderne quilts in de catalogus:
For quilts that are minimalist with clean, modern design and strong visual impact. They often use asymmetry, improvisational piecing, a reinterpretation of traditional blocks or the lack of a visible blockstructure. A feeling of space is often achieved by the use of negative space. They are machine or handquilted in a way that is sympathetic to the design.
Ere wie ere toekomt, dus laten we maar beginnen met de winnaar.
Deze quilt “Fractured circles” van Robyn Fahy uit Drumquin, Noord Ierland, ontving de eerste prijs in de categorie moderne quilts en hing in de “galerij voor de winnaars” van de verschillende categorieen.
De quilt is gemaakt van zijde, Hobbs heirloom en zijden garen en doorgequilt met een handbediende longarmmachine.
Hierna in willekeurige volgorde een selectie van andere moderne quilts, die mij op een of andere manier aanspraken.
Deze quilt, “Fast forward delete” is van Kate Sandford uit Reading, UK. Ze gebruikte Kona solids en African wax print stoffen en Mettler/ Aurifil garen. Ze werkte op een gewone naaimachine, free motion quilting, en maakte het patroon met de paperpiecing methode.
De quilt ‘Lighthouse blocks’ is gemaakt door Ruth Case uit Bristol, UK. Ze gebruikte handgeverfd katoen en met de machine gepieced op een eenvoudige improv manier en de blokken asymmetrisch verwerkt en eenvoudig recht uit doorgequilt.
De quilt ‘Negative space?’ van Helen Butcher uit St. Olaves, UK heeft een eervolle vermelding gekregen en is gemaakt met gedrukte en effen quiltstoffen, gepieced en gequilt op een gewone machine. Opmerking van maakster dat naast moderne quilt esthetiek en ethos het gewoon vooral bij haar gaat om “met liefde gemaakt en steeds weer met liefde te gebruiken”.
Deze quilt “Moonlit Cherry Blossom” van Angela Attwood uit Birmingham, UK vond ik opmerkelijk. Daar sprak liefde uit voor Japanse esthetiek. Ze maakte de quilt met foundation piecing, curved piecing en applique; het is free motion doorgequilt en alles op een gewone machine. De quilt stond in Today’s quilter nr 49, mei 2019.
Er hing ook een quilt van Nicolas Ball uit Cardiff, UK, de “Triangle colour study III”, gemaakt met katoenen stoffen, improv piecing en met een longarm machine gequilt. Hij wilde met een driehoek als basisvorm in een ‘liberated style of piecing’ meerdere kleuren in elkaar over laten gaan en het tot een krachtig visueel geheel vormen. Bij de quilt hangt een label met “Judge choice”. Ingrid heeft onlangs een pas uitgekomen boek van hem besproken. Ik heb het boek gekocht en Nicolas Ball even gesproken, hij heeft het boek voor me gesigneerd. Heel aardig!
Deze quilt “Azure to Tangerine” is van Alice Jones uit Ivybridge, Devon, UK. Ze werkte met handgevormde katoen, blauwe en oranje katoen en een katoenen tussenlaag. Ze heeft de quilt met de machine gepieced en gequilt. Door te kiezen voor een spiraalvorm als quiltpatroon wordt het blokpatroon meer een eenheid, dat is bij deze quilt als je er daadwerkelijk voor staat, goed te zien.
Heel mooi vind ik de donkerblauwe ondergrond die de blokken veel levendiger doen uitkomen.
De quilt “Finding structure” van Paula Steel, Chorly, Lancaster, UK, is gemaakt met vooral effen stoffen en gepieced en ‘straight line’ gequilt op een gewone naaimachine. Ze heeft veel tijd besteed aan de lay-out door steeds weer blokken neer te leggen en te schuiven, totdat een beeld ontstond dat ze mooi vond. De kleurvlakken liggen nu voor het oog onder een strak vierkant raamwerk.
Er ontstaat een bepaalde diepte in het beeld door het rooster en de verschillende vlakken.
Deze quilt “Modern Movement” en daarnaast een detailfoto ervan is van Rachelle Denneny uit Glenelg North, Australie. Ze heeft katoenen stoffen gebruikt, een wol/katoenen batting en rayongaren (12 verschillende kleuren passend bij de stofkleuren). De quilt is met een gewone machine gepieced en free motion doorgequilt. De quilt is een uitdrukking van spelen met kleur, beweging en ‘negative space’ en een moderne opvatting van een Bargello quilt om golven en beweging te kunnen uitdrukken. De quilt ontving de tweede prijs in deze categorie.
De “Hashtag- quilt” van Marina Kontsevaya uit St.Petersburg, Rusland ontving de derde prijs van de jury in deze categorie. Gemaakt met katoenen stoffen, een PE batting en garen, gepieced op de machine en gequilt op een long- arm machine met gebruik van digitale patronen. Opmerking van de quilter bij deze quilt: social media zijn deel geworden van ons leven. Hashtag is niet slechts een woord, maar het helpt ons te analyseren en dingen en gebeurtenissen in onze levens te ordenen en is daarbij een onmisbaar iets geworden in ons menszijn. Hmmm, niet helemaal iets voor mij.
De quilt “Flashback van Sophie Zaugg uit Zwitserland is gemaakt met katoenen stoffen, improv gepieced met de machine en handapplique, gequilt met een gewone naaimachine. De vormen en kleuren zijn geïnspireerd door het werk van Camille Walala, een designer en Street artist (Memphis Group, design movement of the 80s). Hoewel voor improv techniek gekozen is om de blokken te maken, werkte de quilter met rechte lijnen en precieze geometrie om consistent te blijven in de ontwerpstijl.
Bij andere categorieën waren enkele quilts om te laten zien, te beginnen bij een mini.
Een alleraardigst klein quiltje met een aanbeveling van de jury van Solvig Starborg uit Londen, getiteld “People dancing”. Ze gebruikte zijde en vilt en een variëteit aan garens en heeft het met de hand doorgequilt. Ze is geïnspireerd door een Afrikaanse drum uit het British museum, die haar deed denken aan haar tijd in Afrika voor Oxfam waar ze danste met Afrikaanse vrouwen op muziek van drums en lege blikken.
De stijl waarin het is gemaakt, de lijnen en vlakken en toch ook duidelijke figuren, zag ik ook wel weer enigszins terug in een tweekleurige quilt. Helaas vergeten het nummer erbij vast te leggen.
Bij de tentoonstelling van het EQA (overkoepelende Europese quiltersgilde associatie) waren ook mooie quilts met als thema “Threads without borders” op verschillende manieren uitgedrukt, een tweetal:
Nog een mooie quilt duidelijk met de improv techniek gemaakt en niet bij de moderne quilts gezien, maar in een andere categorie. Helaas ook geen nummer door mij vastgelegd en niet meer direct terug te vinden zo.
Wel heb ik de quilt van Anne Lillholm die in de prijzen viel geforografeerd, een tweede prijs in de categorie contemporary quilts. Ze heeft meerdere quilts ingestuurd en de quilt uit de categorie modern had geen prijs. Nu wordt denk ik ook wel duidelijk waarom het zo moeilijk is om modern en contemporary quilts te onderscheiden.
“No return”, katoen, cirkel handgeappliqueerd op de top, gequilt met de longarmmachine. No return is de weg van geboorte naar dood, lichte en donkere momenten, ups and downs en uitgedrukt in de kleur en beweging van de cirkels. De driehoeken wijzen een richting op, geen weg terug.
Prachtig, fijn quiltwerk, maar daar staat Anne hier in Eindhoven en omstreken om bekend en mooi om te zien dat dat in Birmingham ook is gewaardeerd.
Eigenlijk zou ik nog wel een tijdje door kunnen gaan, er is nog genoeg materiaal over tentoonstellingen, workshops, winkeltjes, lezingen enz. maar het verhaal is misschien nu al te lang. Ik zou zeggen als je de kans krijgt, neem dan vooral een kijkje. De organisatie is alweer druk bezig met volgend jaar, van 30 juli tot en met 2 augustus 2020 is het evenement te vinden in het NEC in Birmingham.
