geschreven door Merel van Looi.
Quiltcon 2018, Pasedena
Voor mijn vierde Quiltcon besloot ik in juni (2017) al definitief dat ik zou gààn. Andere jaren stelde ik het besluit uit tot vlak voor vertrek, zou ik het financieel rond krijgen enz. Dit keer niet, ik stelde een spaarrekening ervoor op en een gestructureerd plan. Helemaal top natuurlijk, maar met een eigen bedrijf heb je niet echt een vaste cashflow, dus het bedrag op die rekening ging zigzaggend, maar toch steeds wat hoger. Waarom in juni dan al vast beslissen? Nou, het antwoord is: workshops!
Er is een enorm uitgebreid programma aan lessen te volgen, maar de meeste zitten in de eerste week van voorinschrijven (ergens in juni) volgeboekt! Dus als je overweegt te gaan, voor workshops, zorg dat je in juni je mail goed in de gaten houdt, mail over inschrijving binnen, direct openen, je wensen inkloppen en versturen, want het gaat hard!
Mocht je nog niet zeker zijn van je reis, boek dan evengoed alvast je entree, want dat is voor leden die vroeg boeken gratis, scheelt toch weer een paar kopjes koffie per dag.
uit tentoonstelling van Carolyn Friedlander
De speciale tentoonstelling en keynote lezing was dit jaar van Carolyn Friedlander, dus ook die lezing gauw geboekt, al met al werd mijn programma nog een heel gepuzzel, geen tijd voor geteut, want ik wilde natuurlijk wel weer zorgen dat ik alle tentoonstellingsquilts ook kon fotograferen. * Onze leden kunnen met mij een afspraak maken om deze fotomapjes (mogelijk van de afgelopen 4 jaar) in mijn winkel te komen doorbladeren. Gezellig. Geeft mij meteen een stok achter de deur om dit laatste jaar te sorteren 😉
Dinsdag vlogen we er heen, want de vlucht van maandag was erg vol (en als je standby vliegt, maak je dan weinig kans), gelukkig was er dinsdag plaats voor ons. Heel fijn, want ik had ons voor de woensdag de hele dag opgegeven om te volunteeren. De opbouwdag hangt er een heel speciaal sfeertje en zien en herkennen we elkaar weer van vorige jaren. Ik kreeg een zittend klusje en heb de hele dag t-shirts en sweatshirts gevouwen met het Sheldon-t-shirt-vouw-geval. When in Pasedena act like a nerd ?. Evengoed een gezellig klusje, want iedereen liep in en uit, dus aanspraak genoeg. Ik heb ook nog een pallet (!) van die prachtige boeken uitgepakt en opengevouwen, waar de samenstellers hun hand lam schreven met hun handtekeningen. Mijn excuses voor diegenen die later een boek kochten met vlekjes (heus niet), want ik had een paar pakjes stroepwaffles (haha) meegenomen.
Intussen waren ook Rianne en Gabriëlle vanuit Nederland gearriveerd, we zaten in hetzelfde hotel, maar zagen elkaar nauwelijks, onze verschillende schema’s hielden ons goed bezig!
Donderdag, de eerste showdag voor dag en dauw opstaan (wat in een tijdzone 9 uur later dan in Nederland niet zo’n groot probleem is) voor de award ceremony. De prijswinnaars worden bekend gemaakt en indien aanwezig ook even naar voren gehaald.
Daarna gauw wat ‘loot’ gehaald bij de stand van The MQG, want de leukste dingen raken gauw uitverkocht. En ik had de leuke sweatshirts geteld, dus daarvan gauw een gescoord. Het was namelijk koud in Pasedena. Ik had helemaal niet naar de verwachtingen gekeken en helaas geen vest ofzo ingepakt. Een geweldige smoes om zo’n sweatshirt te mogen kopen van mezelf.
De verdere dag geteut bij de winkeltjes (ik had een opdracht meegekregen, welke ik niet dacht te kunnen vervullen op een Moderne show).
Er was ook een stand die blokken (en quilts etc) verzamelde voor de slachtoffers van de hevige bosbranden niet zo heel ver van de locatie van deze QC. Helaas was ik er thuis niet aan toegekomen om blokjes te naaien. Maar even verderop bij de stand van Cotton & Steel was weer het jaarlijkse feestje van enorme hopen scraps en een tafel vol naaimachines en toebehoren. Even gevraagd of ik daar een blokje van mocht naaien voor de buren, wat geen probleem was. Nadat ik dat op Instagram deelde bleek ik al gauw een trend te hebben gezet, de dames van de charity kwamen me een paar dagen later achterna rennen toen ze me zagen lopen om me te bedanken voor die actie ?
’ s Middags stond een lezing van Jacquie Gering op mijn programma. Een meestervertelster met een inspirerend verhaal over machinequilten met de walkingfoot. Naar haar (aanrader) boek ‘Walk’…. And remember it’s called a wàlking-foot, not a rùnning-foot ….!
Vol indrukken lag ik die nacht in bed, met m’n vest aan, want we hadden vergeten om een deken te vragen. Uitrusten voor de volgende dag, want die was volkomen volgeboekt.
The Feminist Word
Vrijdag, vandaag zou ik van de tentoonstellingshallen niets zien, eerst een hele dag workshop over het hebben van een business in de handwerkwereld. Stipt om 9 uur begonnen en -met een broodnodige pauze- om 5 uur klaar. Tussen 5 en 6 had ik een lezing geboekt, dat werd rennen (uhm, kan ik niet met die malle voet en kruk), maar als je ook maar even de mogelijkheid hebt om Mary Fons (de dochter van…) te horen spreken dan is dat zeker aan te raden. Zij schuwt vrouwenhistorie en politieke discussies daaromtrent niet, en brengt het op een toffe vlotte niet belerende en vaak hilarische manier. Dat liep natuurlijk uit, waardoor ik helaas vroegtijdig naar buiten moest glippen om naar mijn avond workshop bij Angela Walters te gaan. Waar we mochten spelen met een longarm en haar swirlige veren en aanverwante patronen. Er ligt weer een proeflapje op de ‘voor het asiel’ stapel, maar ook hier weer een plezierige grappige les geleerd.
Pfffff, wat was ik blij met mijn persoonlijke chauffeur die me dagelijks van en naar het hotel en de conferentiehallen reed!
Zaterdag mocht ik weer enorm vroeg op, want het ‘leadership breakfast’ was het eerste item op het program om kwart voor acht. Alle aanwezigen hier zijn in hun locale MQG actief in het bestuur, zo konden we in een informele sfeer praten en ideeën uitwisselen. Ik zat naast een dame uit Mexico die een groepje had van ongeveer 20 leden, zo leuk om haar foto’s te zien en horen over hun problemen en oplossingen. En natuurlijk volg ik haar nu ook op Instagram!
De rest van de dag volg ik een aantal lezingen en help ik met volunteeren bij deze zaal. Twee vliegen in een klap, want tijdens de lezing hoef je natuurlijk geen entree te controleren. Ik krijg onder meer een uurtje tips over me heen, de keynote van Carolyn Friedlander, over haar processen van ontwerpen en hoe dat is ontstaan vanuit haar architectenachtergrond. Hier heb ik een paar korte filmpjes van gemaakt, willekeurige stukjes hoor, maar na afspraak kan je die komen zien zoals eerder vermeldt. En Chawne…. Chawne Kimber is een hele lieve en erg inspirerende vrouw, @cauchycomplete op instagram haar achtergrond, haar werk (prof. in de wiskunde) en de invloed daarvan op haar quilts. Ze heeft laatst ook een verwijzing gegeven naar een podcast interview wat erg goed was om te horen (zoek daarvoor ff haar IG of blog na).
Om 5 uur krijg ik van mijn persoonlijk chauffeur een pakketje broodjes aangereikt, want ’s avonds heb ik weer een workshop! Screenprinten met Karen Lewis, een Engelse, dus dat had wellicht dichter bij huis gekund, maar ja wij zijn hier nu toch 😉 Ik overweeg direct een cariereswitch, want oh, oh, oh, wat is dit leuk…. En ja, ik ga hier een vervolg aan geven, hoewel ik waarschijnlijk een legertje kloons nodig heb om al mijn leuke ideeën uit te voeren, de geraniums hoeven voorlopig niet bang te zijn dat ze mij achter zich zullen vinden. “Hey, you made your own orange” (blijkbaar zijn er niet veel cursisten die even een kleurtje mengen, maar ja voor een rooie kat heb ik toch oranje nodig)
Met verfvlekken tot aan m’n navel… nee, het viel best mee…. Stap ik direct na de workshop m’n hotelbed in.
Licht paniekerig word ik de volgende dag wakker…. De laatste dag, hoe kan dat nou, ik ben er net! Ik ben nog niet eens in alle tentoonstellingshallen geweest, aaaahhhhh. Quiltcon moet twee weken duren! Gauw maak ik een plan, dit moet met militaire precisie worden aangepakt, ik maak een strakke looproute met zo min mogelijk overlap en heen en weer geren, een paar lectures nog tussendoor en dan eindigt deze showdag ook nog eens een uur eerder, om 4 uur. Gelukkig begint de lezing van Kitty @nightquilter al om 9 uur, wat zijn er veel leuke manieren om gebeurtenissen vast te leggen door middel van quilts, direct beeldend of juist versleuteld met bijvoorbeeld kleurcodes. En samen met foto’s en tekst op een blog of ig extra leuk en inzichtelijk voor anderen.
De moderne scraps vond ik zelf niet zo uitgesproken modern of vernieuwend, maar je weet natuurlijk nooit precies van te voren hoeveel je aan de ene of de andere lezing hebt. ’s middags nog wat contacten gelegd met andere locale MQG’s over wat bij hen goed werkende programma’s zijn. Helaas lang niet allemaal van toepassing op ons toch wat grotere (qua afstanden) DutchMQG. Gelukkig net tijd genoeg voor alle foto’s en dan heb je ineens een half uur over. Maar een half uurtje nog. Nog één rondje doen. Nog even langs de winkeltjes. Hier en daar gedag, afscheid, tot volgende keer, nog even daar kijken…. En in het laatste kwartier, geheel tegen verwachting in, toch de John Deere (tractors merk) stof gevonden voor m’n vriendin. Dat had ik echt niet verwacht tussen al die toch voornamelijk moderne winkeltjes.
Het eind voelt altijd een beetje verloren. Het is de langste tijd tot de volgende Quiltcon! Maar gelukkig mag ik nog éven blijven! Mn laatste shift volunteeren ?, weer in dat gezellige groepje van veelal vaste mensen, nu hard werken om alle quilts af te halen, vouwen, in de zak, kaart erbij, nummer zichtbaar, zodat ze snel gesorteerd kunnen worden, verzamelen en sorteren voor de uitgifte aan diegenen die ‘m ‘s avonds komen ophalen of de afdeling post. Workshopruimtes worden leeg gehaald en alles maar dan ook alles moet worden ingepakt voor vervoer naar opslag. Om 8 uur zit onze taak erop, moe en voldaan een blik om je heen werpend, zie je dat het inderdaad in die 4 uurtjes is gedaan, de meeste dingen zijn opgeruimd, bijeengebracht. De quiltuitgifte is begonnen en de laatste speciale klussen worden gedaan door de harde kern. En…. Het aftellen is al begonnen…. Tot ziens in Nashville 2019?! Wie weet. Ik heb dit keer zelf zoiets van…. Even wachten hoe komend jaar gaat lopen…. Maar ik heb ook alvast een notitie in m’n agenda voor 2020, Austin. Het zal toch wel….
Merel van Looi
