Een Dutch MQG lid stelt zich voor: Iris

Dag mede-quilt(st)ers!

Mijn naam is Iris, ik ben 31 en woon met mijn man en twee zoontjes in Heerenveen. Ik werk bij het Universiteitsmuseum in Groningen, en ik heb het daar erg naar mijn zin als collectiebeheerder Anatomie. Afgelopen najaar ben ik lid geworden van DutchMQG en alweer een poosje geleden vroeg Sanne me of ik misschien een voorstelblog wilde schrijven. Dat wilde ik graag, maar omdat ik net bevallen was van onze jongste, zat ik meer met het hoofd bij de melk en de luiers dan bij de naaimachine. Inmiddels zijn we wat in evenwicht met elkaar en is er ook weer wat ruimte voor creativiteit. Een mooi moment om me voor te stellen, dus!

Met mijn jongste zoontje Abe achter de naaimachine.

Ik ben van kleins af aan al een echte fröbelkont. Altijd in de weer met kleurtjes, papiertjes, stofjes, verf, (strijk)kralen, pijpenragers, en ga zo maar door. Toen ik een jaar of acht was, leerden mijn oma en mijn moeder me breien. Ik had namelijk zo’n setje van SES met handwerkspullen, en wilde het graag leren. Ik kwam alleen niet veel verder dan een rechte steek en was ook erg ongeduldig van aard, dus ging maar weer verder met het punnikklosje dat ook in de set zat. In 2015 leerde een vriendin me opnieuw breien en werd ik vervolgens weer helemaal aangestoken door het virus van de textiele hobby’s. Ik heb achtereenvolgens leren breien, haken, naaien en borduren en die hobby’s maken me nog altijd erg blij.

In het najaar van 2021 meldde ik me redelijk spontaan aan voor de online quiltcursus van Deveney. Ik had destijds een peesontsteking in mijn pols, waardoor ik niet pijnvrij kon handwerken. Naaien op de machine lukte nog wel, maar het frustreerde me dat ik als jonge moeder maar korte ‘blokken’ tijd had om in te werken. Ik kon in die halve uurtjes nou nooit iets van een kledingstuk af krijgen en vaak niet eens een onderdeel ervan. Tijdens een dagje Aken zag ik een winkel met quiltspullen. Ik dacht: “Dát zou ik nog wel eens willen leren.” Dezelfde middag nog kwam er op Instagram een reclame voor Deveney’s cursus voorbij en voor ik het wist had ik me ingeschreven. Eén van de beste beslissingen van de afgelopen jaren! (Behalve voor mijn bankrekening :-))

De Naaldbos beginnerscursus was voor mij precies wat ik op dat moment nodig had: een nieuwe hobby die ik pijnvrij en in mijn spaarzame blokjes vrije tijd kon uitvoeren. Ik kon het wekelijkse nieuwe cursusdeel met een nieuw quiltblok prima opknippen in korte delen die dan ook écht af waren: het bekijken van de bijbehorende les (1), het uitzoeken van mooie stofjes (2), het netjes snijden van de stofjes (3), het spelden van de stofjes (4) en het naaien van het blok (5). Het motiveerde me enorm om de quiltblokken af te zien. Ik werkte me rustig door de cursus heen, samen met mijn medecursisten. En een paar maanden later was dan ‘ineens’ mijn eerste quilt af!

Mijn eerste quilt, de cursusquilt van Het Naaldbos!
De stofjes die ik gebruikte zijn een Naaldbos-bundel + Dear Stella Scallop Dots Eggshell voor de sashing.

Nadat ik in begin 2022 mijn cursusquilt af had, kreeg ik van mijn moeder een prachtige stoffenbundel: AGF Bookish. Ik ben daarmee toen begonnen aan de Campfire Glow van Then Came June. Van quilten kwam het dat jaar echter niet heel veel: ik was in verwachting van ons tweede zoontje, er liep al een peutertje rond en helaas overleed mijn lieve moeder. Ik had die maanden verder niet zoveel behoefde om op zolder achter de naaimachine zitten en dus hield ik me wat meer bezig met breien en haken. In het begin van dit jaar kreeg ik weer zin om aan de quilt te werken. Langzaam, heel langzaam, kreeg mijn Bookish quilt vorm. Mijn moeder hield enorm van lezen, dus het werd eigenlijk een soort herinneringsquilt. Het waren veel verdrietige, maar mooie momentjes om aan de quilt te werken. Opnieuw was ik erg blij dat ik was begonnen met quilten, want er gaat voor mij heel weinig boven de troost en zachtheid van het werken met textiel. Mijn zoontjes spelen graag op de quilt, en zo maken we samen nieuwe oma-gerelateerde herinneringen.

Mijn Bookish x Campfire Glow quilt is af! Een minuut voor de foto zette ik de laatste steek in de binding.

Inmiddels probeer ik ook andere quilttechnieken uit. In de zomer maakte ik kennis met EPP en ik ben nu bezig met de laatste bloem voor het Zomerbloeiers-kussen van het Naaldbos. Ook big stitch handquilten lijkt me leuk en dus ben ik van plan het kussen met de hand te quilten. Een andere techniek waarin ik me laatst heb verdiept, is FPP. Dat vind ik best nog priegelen, maar ook erg verslavend! Met FPP-letters van Pen+Paper maakte ik de naam van een dochtertje van een vriendin, die net één jaar is geworden. De gingham-quilt waarin ik haar naam heb verwerkt is bijna af en ik kijk er ontzettend naar uit om de quilt aan haar te geven. Een paar andere technieken die ik wil leren zijn y-naden quilten met de machine en free motion quilten op de machine.

Mijn huidige WIP: een Gingham voor een klein dreumesje. De stoffen die ik heb gebruikt zijn: Lotta Jansdotter Lilla Hemmendu, RJR Confetti Pastel on Creme en Dear Stella Scallop Dot Lavender voor de top. De achterkant is een restje dubbelbrede AGF Acqua di Rose.

Jullie kennen het vast: het geluid en gevoel van een nieuw en scherp rolmes die door je mooie stof snijdt. Of een superstrak in elkaar gezet blok met keurig geperste naadjes. Voor mij zijn een rolmes en een goed strijkijzer dus echt onmisbare quiltgereedschappen, maar ik geniet ook heel erg van het aanschaffen van minder essentiële maar wel fijne spulletjes: een magnetisch speldenkussen, fijne naalden om met de hand mee te naaien, mooie spelden, mooi garen: noem maar op. Ik naai op twee machines: een Pfaff Passport 3 en een oudere Pfaff 1209 die geen enkele moeite heeft met dikke lagen en zware klusjes. Inspiratie om te quilten krijg ik op verschillende plekken: vaak is dat in de natuur, maar natuurlijk ook op Instagram en Pinterest. Mijn favoriete ontwerpers zijn onder andere SuzyQuilts, Penelope Handmade, ThenCameJune, Pen+Paper Patterns en Elizabeth Hartman. Wat stofjes betreft ben ik enorm fan van Art Gallery Fabrics, dat hadden jullie vast al door! Ook Liberty en Cotton + Steel vind ik prachtig. Het lukt lang niet altijd om de verleiding te weerstaan om mooie stofjes te kopen. Er zijn ergere zondes, toch?

In de bus werk ik ook graag aan projecten, zoals EPP. Je ziet hier een restje AGF Acqua di Rose en de hexagonnetjes worden bloemen voor het zomerbloeiers-kussen.
De bloemen komen op een Dear Stella Scallop Dot Lavender achtergrond. De sashing wordt denk ik een Lotta Jansdotter Lucky Etapp in Queen Olive. Over de cornerstones ben ik nog niet helemaal uit.

Als ik het zomerbloeiers-kussen en de Ginghamquilt af heb, liggen er nog genoeg projecten. Inmiddels heb ik allerlei oranje stofrestjes verzameld voor een leuke miniquilt met pompoenen van CluckCluckSew. Met een mooie AGF Cozy Christmas bundel wil ik een Agnes Quilt van Penelope Handmade maken. Misschien pas ik die een beetje aan om er een kerstboomrok van te maken, want dat lijkt me zo gezellig staan met de feestdagen. Ik heb ook nog een prachtige AGF Listen to your Heart bundel, waarmee ik een mooie ster-quilt wil maken zodat ik y-naden kan oefenen. Ook een low-volume quilt staat nog op mijn wensenlijstje en een whole cloth quilt voor in het ledikantje van de jongste. In mijn huidige werktempo zijn dat langetermijnprojecten, maar dat geeft niet. Iedere steek is er eentje en zoals de Italianen het zeggen: piano piano, si va lontano! Als je langzaam gaat, kom je ver. 


Dit was hem, mijn voorstelblog en dit ben ik! Ik lees met veel plezier de DutchMQG-blogs en ik hoop dat jullie dit ook met plezier hebben gelezen. Mocht je me willen volgen op social media: ik ben irisb222 op Instagram. Wie weet tot ziens in het echt!

Liefs, Iris

Een Dutch MQG lid stelt zich voor: Selma

Van huis en school uit is knutselen en handwerken altijd gestimuleerd en heb ik de nodige basis vaardigheden meegekregen. Met een bovengemiddelde lengte bleek het ook erg handig dat ik zelf kleding kan naaien.

Jaren geleden (2014?) had een kennis, Emmely van Infectious Stitches en een GiveAway die ik won en kwam ik voor het eerst in aanraking met quiltstoffen. Zoals dat bij mij wel vaker gaat besloot ik niet met een eenvoudig project te starten, maar gelijk een kleurplaat van Escher als patroon te gebruiken. Het was dan ook een heel karwei en waarschijnlijk heb ik menig ‘quilt-regel’ gebroken. Uiteindelijk duurde het nog tot 2019 tot er daadwerkelijk een quilt was met als deadline de geboorte van onze oudste dochter.

Tijdens mijn zwangerschap zat ik zonder werk en zocht tijdelijk iets om mezelf bezig te houden, via via vroeg Irene van Sugaridoo of ik kon helpen met het maken van quilt pakketten voor haar quilt along. Als ‘betaling’ kreeg ik een pakket en heb mijn eerste serieus grote quilt gemaakt.

Uiteraard moest er voor de tweede dochter ook een quilt komen, voor haar werd het een wat simpeler patroon. Hydrofiel stof bleek ook een uitdaging om door te quilten, want waarom makkelijk als het ook moeilijk kan.

Omdat eindeloos quilts voor jezelf maken ergens ophoudt, zocht ik een mooi doel en heb ik me aangemeld bij Droomdekentjes, quilts voor baby’s en kinderen in het ziekenhuis. Het eerste mini dekentje is opgestuurd en in de kast liggen de materialen voor de volgende dekentjes. Nu nog ergens tijd zien te vinden.

Via Emmely hoorde in het van het bestaan van DutchMQG en zij raadde me aan hier lid van te worden. Het vuurtje is hierdoor nog meer aangewakkerd. Ik zie allemaal leuke dingen langskomen die ik uit wil proberen. En ik kwam er achter dat mijn onvermogen tot het kiezen van een ‘mooi’ kleurpallet gewoon een naam heeft: Maximalisme. Dus ik kan weer helemaal los gaan en hoef me niet te beperken tot pakketten.

Afgelopen week is mijn naaimachine kapot gegaan. Het oude beestje kan nog naaien, maar heeft wat problemen met het instellen van de steekafstand, dus hij mag met pensioen. Vandaag heb ik machines uitgeprobeerd en heb ik de keuze voor een quilt model gemaakt. Dan kan ik eindelijk mijn One Two Tree quilt van Sugaridoo afmaken. Quilten met rulers bleek toch een stap te ver voor mijn oude Necchi. 

Je kan me op Instragram vinden als selma_strijbos om te zien wat ik nog meer maak.

Een DutchMQGlid stelt zich voor: Franca

Mijn naam is Franca, ben 60 jaar oud en quilt sinds 1991. Getrouwd met Ruud, moeder van Luc, Nigel en Eva, schoonmoeder van Katja en Jelte, oma van Donna en ♥.

Mijn moeder was geabonneerd op “Handwerken” en later de “Ariadne”. Deze tijdschriften kwamen naar mij en ik kwam iedere keer bij eenzelfde pagina uit. Hier stond een patchwork kleed in. Ik vond het zo mooi, maar kende de techniek niet. In het plaatselijke krantje stond dat er een patchwork- en quiltcursus werd gegeven in Drunen. Ingeschreven, gestart en nooit meer gestopt. Vele jaren verder, veel technieken geleerd, veel quilts gemaakt en nog steeds nieuwsgierig om meer te leren en te ontdekken.

Ik ben begonnen met  de hand de top maken en quilten, gedurende de jaren is ook de naaimachine in beeld gekomen. Ik heb leren quilten met een Aunt Becky (een speciaal type vingerhoed) en kan eigenlijk niet anders meer.

Op een open dag bij Pia van Eeden (Rijen) heb ik kennis gemaakt met de accuquilt. Voor degene die dit niet kennen het is een machine om met behulp van mallen stof te snijden. Zowel geometrische vormen als applicaties. Inmiddels heb ik zelf een winkeltje, haha.

Voor de applicaties zijn borduurpatronen te downloaden, die je kunt laden in de borduurmachine.

Het snijden bespaart mij zoveel tijd, zodat ik inmiddels meer Ufo’s heb, maar ook quilts die afgerond zijn.

Ik hou van boeken en heb een hele kast vol met quiltboeken en tijdschriften. Door deze regelmatig in te kijken, komt de inspiratie vanzelf. Ik volg veel groepen op Facebook en ook daar vind je de mooiste patronen. Ik heb alle delen van Quilt en Zo en ook dit tijdschrift geeft veel inspiratie.

Ik hou van sprekende kleuren, mooie paletten van stoffen, die bij elkaar horen. Ik maak graag quilts, die kinderen aanspreken. Felle kleuren, leuke applicaties.

In 2021 heb ik de Dear Daughter quilt gemaakt voor mijn dochter Eva. Inmiddels heb ik het patroon voor de Dear Diary gekocht en gestart hiermee.

Nigel is in 2016 gestorven, ik was bezig met deze quilt sinds 2015. Hij vroeg, mama gaat ie mee in de kist? Ik heb toen gezegd, ik weet het niet jongen. Ik heb getwijfeld. Mijn man zei, bewaar hem en maak hem af als je eraan toe bent. Dat heb ik gedaan. Sinds een week weten we dat we een kleinzoon krijgen. Ik ga de quilt afmaken en als de kleine man komt logeren dan is deze quilt een warme deken en een herinnering aan zijn oom, die hij nooit zal kennen, alleen door onze verhalen.

Quilten is mijn redding geweest en ik ben nog steeds dankbaar dat ik deze hobby heb. Als het even niet gaat, ga ik naar mijn atelier en zie alle mooie stofjes en kleuren. Ik word dan weer rustig en vaak ook weer blij dat ik deze ruimte heb. 

Ik ben al een aantal jaren lid van de accuquiltgroep in Rijen, bij Quiltstoffen.nl. 

Ik volg workshops en online cursussen. Begin van dit jaar heb ik de cursus met linialen afgerond. De quilt (hieronder links op de foto) gaat naar Griekenland naar mijn zwager en schoonzusje. Mijn mooiste quilt (hieronder rechts op de foto), ooit gekozen als quilt van de dag bij de regio dag Noord-Brabant van het Quiltersgilde.

Ik heb een account op Facebook en Instagram –  Franca Voogd-van Eijk.

Tip: Sinds een paar jaar sandwich ik mijn quilts met de lattenmethode van Conny. Ik hoef geen extra grote tafel te hebben en hoef niet meer op de knieën

In januari zag ik op Facebook de oproep voor de BOM 2023 en kwam zo in contact met DutchMQG. Ik vind het leuk om weer nieuwe mensen te leren kennen, die net als ik een grote liefde voor quilten hebben. Ik kijk uit naar de activiteiten en hoop mijn steentje binnenkort bij te kunnen dragen aan de vereniging.

Met lieve quiltgroet,

Franca Voogd

Een DutchMQGlid stelt zich voor: Gert

Hallo, mijn naam is Gert van Raalten, ik ben 52 en ik woon samen met mijn man Björn en onze 2 katten in Utrecht. Op dit forum ben ik te vinden onder de naam Gert en op social media is mijn naam @realmenstitch

In 2000 ben ik voor het eerst gaan (kruissteek)borduren, wat ik een aantal jaren zeer fanatiek heb gedaan. In 2009 kwam ik echter met stoffen, patchwork en quilten in aanraking, wat vervolgens mijn nieuwe passie is geworden.

Zoals zoveel quilters, ben ik traditioneel begonnen, dus met een basiscursus patchwork en quilten met de hand. Deze bijna meditatieve manier van werken vind ik erg fijn om te doen, omdat het een prettige maner is om je hoofd leeg te maken. Af en toe probeerde ik ook wel eens iets op de naaimachine te maken, maar ik vond het vaak lastig om precies volgens de juiste maten te werken.

Gaandeweg de jaren begon ik wel steeds vrijer te werken: het combineren van verschillende soorten en prints bij elkaar is iets wat ik geleerd heb van Jen Kingwell, Sarah Fielke, Brigitte Giblin en Margaret Sampson George. Zij durven veel uiteenlopende stoffen bij elkaar te combineren, wat voor veel quilters best een grote stap kan zijn om te doen. Een mooi voorbeeld waarin ik dit zelf heb toegepast, is in mijn “Adam and Steve” quilt.

In de lockdown periode van begin 2021 heb ik een nieuwe naaimachine aangeschaft (Janome MC6700P), omdat ik in de toekomst toch wel eens vaker de naaimachine wilde gaan gebruiken voor het patchen en quilten.

Het eerste project dat ik maakte is deze “Little Fox” van Annie Brady. Het quilten heb ik met behulp van het boventransport in verticale lijnen gedaan: een uitstraling die ik bij moderne quilts altijd erg mooi vind.

In november 2022 had ik het genoegen om voor het eerst het jaarlijks terugkerende QuiltFestival in Houston te bezoeken. Hier ging een nieuwe wereld voor mij open! Op de tentoonstelling hingen namelijk prachtige moderne quilts, een vorm waar voorheen mijn blik eigenlijk nooit op gericht was. De quilts van Carolina Oneto en de groepswerken van BeeSewcial hebben een grote indruk op mij gemaakt. Het kleurgebruik en de vrije vormen hebben een blijvende indruk achtergelaten en een nieuwe interesse aangewakkerd. Op de tentoonstelling ontmoette ik ook voor het eerst de getalenteerde Carl uit Palm Springs, en uit deze ontmoeting is een fijne vriendschap ontstaan. Zijn kleurrijke werk is erg inspirerend.

Op dit Quiltfestival kocht ik o.a. het patroon en stoffen voor deze ModTV quilt van Colourwerx. Een moderne quilt in felle kleuren, maar met old school tv’s.

Met de machine genaaid en in verticale lijnen gequilt met een golvende steek die op mijn naaimachine zit.

Eenmaal thuis ben ik mij meer en meer gaan verdiepen in de moderne quiltwereld. Er werden boeken aangeschaft van Nancy Crow, Irene Roderick, Nicholas Ball en Jacquie Gering. Online lessen werden gevolgd van Carolina Oneto en Nicholas Ball. Nieuwe stoffen aangeschaft van Giucy Giuce en Alison Glass, maar ook diverse effen stoffen.

Op Instagram kwam ik op een gegeven moment de #railroadtiesquilt van Tara Faughnan tegen. Met toestemming van Tara heb ik een eigen versie van deze quilt gemaakt. Ik heb deze “Kamperlijntje” genoemd, naar de spoorlijn tussen Zwolle en Kampen. Vroeger in mijn jeugd kwam ik altijd over deze overweg wanneer we naar Zwolle gingen. Voor mij de eerste keer om met alleen effen stoffen te werken, en ook de eerste keer dat ik een quilt zo intensief op de machine gequilt heb.

Op dit moment* ben ik bezig met de #improvtrianglesewalong op Instagram van Nicholas Ball. Voor mij wederom een hele nieuwe vrije techniek, waarbij je eerst al improviserend driehoeken in vierkanten en rechthoeken naait, en vervolgens al deze verschillende maten aan elkaar gaat naaien. Een erg leuke opdracht om meer ervaring te krijgen in improv quiltmaking.

*Bij het verschijnen van deze blog is dit quiltproject al klaar en terug te vinden op de social media van Gert.

Wat voor mij het interessantste is om te ontdekken aan de modern quilt wereld, is dat de mogelijkheden eigenlijk onbeperkt zijn. De vrije manier van werken, de frisse kleuren, het gebruik van effen stoffen is iets wat mijn creativiteit erg prikkelt.

Kortom: ik sta nog maar aan het begin van mijn moderne quilt carrière, maar ik kijk er erg naar uit om mijn kennis en vaardigheden op dit gebied uit te breiden.

Een DutchMQG lid stelt zich voor: Nanet

Hallo mede quilters, ik wil me hierbij graag even voorstellen. Ik heet Nanet Post, ben getrouwd en heb twee dochters van 21 en 23 jaar die nog thuis wonen. Ik ben al van jongs af aan met stofjes bezig geweest. Het begon bij zelfgemaakte Barbie kleertjes en later ging ik mijn eigen kleren maken. Ik deed ze alleen nooit aan natuurlijk, want ze leken niet op de kleding uit de winkel en als puber is dat toch heel belangrijk. Tijdens mij studies ging dit echter op een laag pitje, omdat ik druk wass met andere dingen.

Het zelf kleren maken begon weer toen wij kinderen kregen en ditmaal kregen ze het wel aan. Supertrots als de prijs van het T-shirtje onder het 2-delige setje duurder was dan de stof van dit setje. En met 2 dochters kun je wel alle kanten uit qua kleding maken. Heb altijd vol verlangen naar mooie quilts gekeken, maar ik wuifde dat ook meteen weg, want daar had ik toch de tijd niet voor.

In 2017 kwam ik na een ziekte en een operatie aan mijn hoofd volledig thuis te zitten met hersenletsel, afgekeurd voor werk helaas. En dan moet je al die tijd die je ineens hebt op zien te vullen met activiteiten die nu bij mijn mogelijkheden passen. Ik ben begonnen met een kleine moestuin hier in het dorp, omdat dat een prikkelarme omgeving is en omdat mij dat altijd al leuk leek. Dat beviel goed, maar is helaas seizoensgebonden. Dus in de winter bleef er tijd over.

Een vriendin vertelde mij toen over stichting de Regenboogboom die zieke kinderen bezoekt en droomdekentjes uitdeelt. De kinderen kunnen dan zelf een dekentje van de site kiezen dat ze dan mee kunnen nemen als ze naar het ziekenhuis moeten als een vorm van troost. Dat leek me wel leuk om te doen. Dus online stofjes uitgezocht die pasten bij de roodkapje stof dat ik had uitgekozen, blokjes geknipt en aan elkaar gezet. De achterkant was een fleece dekentje, lekker zacht (dit mag nu overigens niet meer omdat er microplastics in fleece zit en de kinderen een kwetsbare gezondheid hebben). Het dekentje is ondertussen uitgezocht door een meisje dat veel verdriet had.

Ik was zelf trots op het resultaat en het doel vind ik heel mooi. En als je dan een mailtje krijgt dat je dekentje is gekozen en waarom dan geeft dat een goed gevoel en weet je weer waar je het voor gedaan hebt.

De patronen voor de droomdekentjes vind ik meestal op Readly , dit is een betaalde app waarop heel veel tijdschriften staan, ook internationaal.

Toen kwam corona en kwamen we allemaal thuis te zitten, dus weer tijd over. Al surfend op het net kwam ik de website van Marlies de Vries (voorheen Mansveld) tegen en die bood online cursussen aan. Dat leek me wel wat, zo kon ik online de technieken van het quilten leren. Vooral het free motion quilten leek me heel moeilijk, dus die cursus heb ik meteen gedaan. Later bood ze ook een live cursus aan, eerst alleen via een camera op Marlies en een chatgroep met de cursisten. Daar heb ik geleerd dit quiltje met de hand te maken.

Ik vond dit zo leuk om te doen dat ik aan Marlies vroeg of we niet ook samen een kerstquiltje kunnen maken. Gelukkig vond Marlies het ook leuk met ons en ontwierp zij een mooie quilt en gingen wij er samen via Zoom aan werken.

Tussen de bedrijven door maakte ik ook nog een droomdekentje met honden, patroon afkomstig uit een oud tijdschrift.

Ik vind de combinatie van quilten met de machine en quilten met de hand ook erg leuk, met de machine maak je snel veel meters en met de hand is het lekker zen. Ik geniet enorm van deze hobby, het heeft echter 1 nadeel: het houdt me uit mijn slaap ’s avonds omdat mijn hoofd vol zit met leuke ideeën 😊

Het lijkt me heel leuk om bij de online bee te zijn, voor nu alleen op de zaterdag omdat op dinsdagavond de cursus van Marlies is.

Voor nu hartelijke groet van mij, Nanet

Een DutchMQGlid stelt zich voor: José

Hallo allemaal,  

Ik ben José Visser, op deze website kun je mij vinden als Sopra en op andere social media als Atelier Sopra. Zoals ik op mijn eigen website schrijf:  

In de vorige eeuw ben ik geboren in Utrecht. Mijn man en ik wonen tegenwoordig in Haaren (Noord Brabant, tussen Tilburg en Den Bosch) met onze teckel Scharrel en een Friese Stabij Flos. Onze twee kinderen zijn het huis uit.  

Ik heb van mijn vader leren breien toen ik 5 jaar oud was. Mijn basisschoollerares deed de rest. Ze leerde me breien, haken en naaien.  

Na diverse opleidingen Textiele Vormgeving, heb ik een opleiding tot docent coupeuse gevolgd. Hierna heb ik mijn eigen bedrijf opgezet als ontwerpster en coupeuse in de mode-industrie. Ik ben gestart met het ontwerpen van damesmode, daarna kinderkleding en later heb ik als ontwerpster in  de bruidsmode gewerkt.  

Tijdens een 3-jarige viltopleiding ben ik in aanraking gekomen met het verven van wol. Dit heeft mij geïnspireerd tot het verven van mijn eigen brei- en haakwol voor eigen projecten. Daar kreeg ik  zoveel complimenten over en vraag naar, dat ik dit omgezet heb naar een webshop met handgeverfde wol en de naaimachine ging, na 30 jaar en met een doek er overheen, aan de kant.  

En toen ging het toch weer kriebelen. Op Instagram kom je tenslotte van alles tegen en door Crea-avonden leerde ik Françoise Maarse kennen en daardoor het quilten.  

En nu ben ik aan mijn eerste quilt begonnen, “The Three Dudes” en heb ik plannen voor nog veel meer… Maar in mijn hoofd gaat alles sneller dan in werkelijkheid. 

Tussendoor ben ik ook mee gaan doen met de B.O.M. en kwam erachter dat ik paper piercing een hele leuke precieze techniek vind, oh nog zoveel te leren.

Ik heb gemerkt dat mijn hart vooral uitgaat naar moderne geometrische patronen.  Voorbeelden zijn de quilts van @Feltlikesweets, @Eudaimonia Studio en @exhaustedoctopus.  @exhaustedoctopus heeft mij geïnspireerd met haar Sashiko borduren en met name hoe ze dit verwerkt in haar quilt. 

Mijn favoriete kleuren zijn donkerrood, grijs en zwart, dat wordt nog een heel gepuzzel om ook andere kleuren te gaan verwerken.  

Ik ben lid geworden van DutchMQG in de hoop zielsverwanten te vinden om kennis en inspiratie te kunnen delen en te vinden. Wie weet tot snel!  

Een DutchMQGlid stelt zich voor: Mirjam

Hoi allemaal, ik ben Mirjam, nog even 53 jaar oud, en ik woon samen met manlief in een klein dorpje in Zeeland. Uitwaaien doe ik aan de Westerschelde. Het strand is namelijk nog 60 kilometer hier vandaan. In het dagelijks leven werk ik gemiddeld 28 uur per week. Op Instagram kun je me vinden als @mcmirrie en op Pinterest gewoon als mcmir.

Als kind groeide ik op met een naaimachine in de huiskamer. Mijn zusje en ik waren al vroeg aan het prutsen met lapjes stof. Al vrij jong ging ik uit huis en schafte ik een naaimachine aan. Heb zelfs nog een cursus van de Knip gedaan (boek heb ik nog steeds). De naaimachine verdween uiteindelijk wel in een kast. We gingen samenwonen in Dordrecht, verhuisde naar Oud-Beijerland en eindigde in dit Zeeuwse dorp. De naaimachine ging steeds mee, maar bleef in een doos. Na mijn borstamputatie wilde ik mijn kleding aanpassen aan mijn nieuwe lijf, maar ik vond niets leuks of vond het te duur (was al een beetje Zeeuws geworden). Dus naaimachine uitgegraven en zelf weer aan de slag gegaan.

Vervolgens ging ik een cursus zelf lingerie maken volgen, werd ik lid van een forum voor mensen die zelf kleding maken. En daar las ik over modernere machines, een lockmachine, een coverlock noem het maar op. Jullie begrijpen dat mijn machinepark zich ging uitbreiden. Er kwam een nieuwe Pfaff en wat extra machines.

Zo nu en dan gebeuren er dingen waardoor je beseft dat je moet genieten van het leven. Op zo’n moment kocht manlief een nieuwe auto en ik bedacht me dat ik eigenlijk wel eens een Bernina wilde hebben. Dat werd een Bernina570QE. De filmpjes op Youtube over de machine lieten leuke moderne quilts zien, misschien moest ik dat quilten maar eens proberen. 

Vlak bij mij zit De Quilterie. Tegen de eigenaresse zei ik letterlijk dat ik bij haar de basiscursus “Quilten met de naaimachine” zou volgen, zodat ik voor eens en voor altijd zeker wist dat quilten niets voor mij was. Ze schoot uiteraard in de lach. De cursus zou 6 lessen duren maar door de pandemie volgde ik er maar 5. Ondanks de niet afgemaakte cursus raakte ik toch verslaafd aan het quilten. Youtube en Instagram hebben me een heel stuk verder gebracht. Ook de Bernina Quilt Along samen met Sugaridoo was een heel leuk project. 

 

Mijn inspiratie haal ik eigenlijk overal van vandaan. Ik probeer altijd even de Triple Play van Missouri Star Quilt Company te kijken en Donna Jordan van Jordan Fabrics vind ik ook leuk.

Inmiddels heb ik al 2 keer een patroon getest voor Jenna Luedecke en ben ik verslaafd geraakt aan foundation paper piecing. 

Kleuren kiezen en contrast vind ik het moeilijkste. Momenteel doe ik mee aan de “365 quilt challenge” van Kathryn Kerr en moet ik kleuren als donker, medium, licht, etc. hebben. Als ik dan blokken van anderen zie, dan realiseer ik me dat ik meer contrast nodig heb.

Patronen kopen doe ik eigenlijk niet zo vaak, volgens mij heb ik er 4. Ik ben al geruime tijd bezig met een patroon van Elizabeth Hartman en ik heb de “Love and Stitches Quilt” van Megan Collins af. Er is online genoeg aan gratis patronen te vinden.

Je kunt wel zeggen dat quilten echt mijn therapie is. Niets zo ontspannend als even met mijn stofjes knuffelen of een klein naadje stikken. En ik ben ook echt het type van “af is beter dan perfect”, niet dat ik slordig ben, maar uithalen doe ik maximaal 1 keer.

Wie weet tot ziens!

Een DutchMQG-lid stelt zich voor: Lenore

Hallo allemaal, ik ben Lenore van Wijhe, 41, en woon met mijn gezin in Utrecht. Mijn naam is Lenorevwf hier op de website en ook op Instagram. Ik heb geen quiltende vrienden of kennissen, dus ben lid geworden voor wat meer verbinding. 

Toen ik zwanger was maakte ik met mijn moeders naaimachine mijn eerste babyquilt van onze kleding, waaronder oude babykleertjes en stukjes van mijn rode trouwjurk. Ondanks het fantasieloze ontwerp en de rommelige uitvoering is hij me dierbaar. Elke lapje een herinnering. Maar één quilt maakt nog geen quilter en het smaakte toen nog niet naar meer.

In 2020 kwam long-covid langs, en toen ik tijdelijk niet meer kon werken of actief zijn, ging ik haken. Het handwerken beviel me, maar het haken vond ik te eentonig. Quilten dan? Ik zou maar één quilt maken, maar ben, zoals dat gaat, niet meer gestopt! Via tutorials van onder andere Suzy Quilts heb ik de basics bekeken en daarna gewoon uitproberen en kijken wat anderen doen. Een paar instagrammers die me inspireren: @alderwoodstudio, @toadandsew, @cassandrabeaver, @saija_elina, @exhaustedoctopus.

Ik ben een luie op-de-bank quilter (netflix-quilter?): alles met de hand en los op schoot. Kopje thee erbij, koekje (niet knoeien…) heerlijk!

Deze rood-blauwe quilt is die corona-quilt uit 2020. Het zijn ongeveer 500 HSTs. Het prachtige ontwerp is niet van mezelf. Ik vond een blog van Coopcrafts waarin ze weliswaar geen heel patroon gaf, maar voldoende uitlegde zodat ik een vergelijkbare quilt kon maken. Het leuke en uitdagende aan deze quilt was dat het patroon ontstaat door contrasterende kleurwaardes en niet zozeer door de kleuren zelf. Lekker puzzelen dus. Wat licht is naast het ene lapje, is weer donker naast het andere. Ik heb overlappende cirkels gequilt, als contrast met al die hoeken. De achterkant is heerlijk warm flanel dus ik zit nog steeds echt elke avond onder deze quilt!

Alle stofjes voor deze quilt behalve de flanel kocht ik bij Carol Cox op de Oudegracht in Utrecht. En hoewel ik inmiddels ook het internet afstruin voor moderne stofjes (bijvoorbeeld bij Stitchenzo, Nannocreative, Quiltkompas, Quilt studio het Gooi, Quiltboutique), is dit nog steeds mijn go-to winkel. 

Ik neem de tijd. Aan het ontwerp van mijn tuinvogelquilt heb ik een halfjaar gesleuteld (terwijl ik ondertussen een andere quilt naaide). Deze quilt is gebaseerd op de abstracte ‘blocbirds’ van studio212fahrenheit. Ik ben gek op tuinieren en vogels, en deze strakke ontwerpen schreeuwden gewoon om gequilt te worden. 

Het bleek nog niet zo makkelijk, vooral het terugbrengen van het aantal kleuren naar een acceptabel (lees: betaalbaar) aantal was echt een uitdaging. Alle stofen zijn Kona solids, behalve de paardenbloemen op de achterkant. Ik heb gequilt met grote steken en felle kleuren. De quilt ligt nu vrolijk te zijn op mijn bed 🙂 

Mijn huidige project is voor mijn dochter van 6, die natuurlijk ook een nieuwe quilt wil, want de oude babyquilt telt blijkbaar niet meer… Ik kreeg van mijn vrouw het boek Quilting on the Go (Quilten met de Hand) van Jessica Alexandrakis en ben gestart met mijn eerste EPP project. Ik heb ongeveer 125 verschillende stofjes in 4 kleuren (oranje, roze, paars en blauw) gebruikt plus wit. 4 lange banen van 1,5 inch hexagons, die bovenaan als een soort vervliegende gasbubbels vermengen met de witte stofjes. Ik ben nog maar bij de 2e (roze) baan, dus het zal nog wel even duren! Voor de achterkant heb ik prachtig flanel met bloemen liggen. Ik vond flanel moeilijk te quilten (moeilijk strak te krijgen), maar het is zo lekker zacht dus ik probeer het gewoon nog een keer.

De naaikamer van Muriël

Het is echt mijn kamertje!

Het is een donderdagochtend in november als Muriël mij en dus ook jullie als lezer een blik gunt in haar werk- en naaikamer. Het eerste wat mij opvalt is de fijne sfeer die de kamer uitstraalt en Muriël ziet er ook uit alsof ze helemaal op haar plek is. Een hele mooie kleur op de muur, kaarten voor inspiratie hangen achter haar en ik zie vanuit mijn ooghoeken al een hele mooie kast staan.

Muriël heeft echt een aparte kamer, hij wordt niet ook nog voor wat anders gebruikt en dat vindt ze erg fijn. De kamer is niet klein, maar ook niet heel groot. Ze vertelt dat de werk-, naaikamer in haar vorige huis groter was, maar die was flink wat trappen op. Het fijne aan deze kamer vindt ze dat het dichterbij het bewoonde gedeelte van het huis is. Het voelt echt als haar kamertje en dat vindt ze heel erg fijn. 

Ze vertelt dat haar kamer altijd een beetje een middenweg is tussen creatieve chaos en alles netjes opgeruimd. Ze heeft niet echt vaste opruimmomenten, maar af en toe denkt ze: “nu kan het echt niet meer” en dan wordt er opgeruimd. Niet alles heeft een vaste plek en soms worden dingen ook ergens onder geschoven, omdat het gewoon even uit de weg moet. 

Er zijn twee tafels, een waar ze aan werkt en een waar een grote snijmat ligt. Omdat op haar andere tafel ook een snijmat ligt die meestal groot genoeg is, belanden er vaak veel spullen op de tweede tafel. Tot er echt iets groots gesneden moet worden en dan moet alles uit de weg en geordend worden. Over het algemeen is het meer verplaatsten dan ordenen, maar sommige dingen hebben wel echt een vaste plek.

Muriël heeft één stoel in de kamer, het is er een op wieltjes, maar ze werkt toch eigenlijk altijd op dezelfde plek, met uitzicht op het zuiden. Het is een mooi uitzicht, maar vaak zijn de luxaflex dicht vanwege de zon. De kamer heeft veel natuurlijk licht, maar ze heeft ook een daglichtlamp. Want zoals ze zelf zegt: “Die heb je op verrassende tijden toch nodig overdag.” Ook in de zomermaanden, want als de zon te hard schijnt en de luxaflex is dicht heb je toch goed licht nodig.

Doordat het een aparte kamer is kan ze alles laten liggen en laten staan tussendoor. Zo ook haar strijkplank, die staat altijd klaar voor gebruik. In principe bemoeit niemand zich met hoe alles staat in de kamer en kan ze haar eigen gang gaan. Enige nadeel is dat de cv-ketel ook in die kamer is, in haar inbouwkast. Dus een keer per jaar als die gecontroleerd moet worden moet alles uit de kast. Maar dat is een goed moment om alles eens even door te kijken of het nog bruikbaar is, maar eigenlijk belandt toch het meeste weer gewoon terug in de kast. 

Deze kast is de bewaarplek voor grote stukken batting. Ook haar scraps liggen netjes gesorteerd op kleur. Maar voordat de stoffen daarin komen belanden ze eerst in een andere doos, om ze te sorteren. Maar dit is ook de enige doos waar haar kinderen vroeger aan mochten komen als ze iets met stofjes wilden doen, dus af en toe vond ze een scrap met precies in het midden een gat. Hoe en of iets bewaard wordt is echt een gevoelskwestie, een heel klein stukje dat enorm schattig is wordt bewaard. 

Muriël kwam ze erachter dat ze meestal wit garen gebruikt, dus dit koopt ze wat groter in en dat ligt in een doosje bij haar machine. Op haar snijtafel staat wel een houten rekje met gekleurde garens in regenboog, maar dat is meer decoratie dan dat het veel gebruikt wordt. 

 

Muriël heeft een paar ladekasten van IKEA, een set van twee die volgens haar vastgemaakt zijn met quilters in gedachten. Het zijn hele platte lades, en wij maken platte spullen, dus dat is voor elkaar gemaakt. Er liggen verschillende projecten en blokken in de lades. Tops die (nog) niet af zijn, sommige al jaren oud, blokken die Muriël heeft ontworpen voor haar quiltbee, losse blokken, echt van alles. In sommige lades zitten resultaten van jaren geleden, quilts die thuis niet echt een plekje hebben gevonden, maar die je ook niet wegdoet. Leuk om af en toe weer eens terug te kijken naar wat je toen al kon, er zitten echt hele oude werkjes in. Ze vindt het echt superhandig en kan hem elke quilter aanraden, je kan je blokken mooi plat bewaren na het strijken. Wat ook heel handig is, is dat je de kastjes zo uit de weg of onder een tafel kan rollen als je meer vloerruimte nodig hebt. 

Het valt me op dat er eigenlijk geen quilts hangen/liggen in haar naaikamer. Muriël vertelt dat quilts die af zijn beneden liggen, ze worden echt gebruikt. Of ze liggen in een kast om gerouleerd te worden. Om haar heen hangen de mooie dingen, vol met herinneringen, leuke plaatjes uit tijdschriften, een handwerkje van haar oma, en Pippi Langkous, de grote inspiratiebron: “Ik geef mezelf bevelen, want anders doe ik het niet.” 

Dan staat Muriël op om nog een van de mooiste plekjes te laten zien, het gordijn gaat van de kast af en daar komt de stoffenvoorraad tevoorschijn. Ze vertelt dat ze het gordijn er expres heeft hangen tegen verkleuring door de zon. Het is een dubbel gordijn, zowel een mooie om naar te kijken als een verduisterende stof. De stofjes liggen netjes gesorteerd in regenboog, eerst op print, dan de solids, de low-volumes, canvas, grote stukken voor achterkant, kerststofjes, alles heeft zijn eigen plekje. De kast is door haar aangepast zodat het werd zoals ze het graag wil en ze alles kon zien. De deuren zijn eruit gehaald, de achterkant is geverfd, planken erin. 

Zoals bij elk interview vraag ik ook Muriël naar wat ze nog graag zou willen in haar kamer. Ze weet meteen wat ze nog graag zou willen, een vaste plek om te basten (dubbelen). Dit doet ze nu nog in een andere kamer, dus een grote tafel waarop dat zou kunnen… in de ideale wereld zou ze dat graag willen. Een andere wens is een design-wall, maar hoe en wat precies daar is ze nog niet helemaal uit. Ze heeft er ooit eentje gehad, maar die was niet groot genoeg. De plek is er wel, zeker als een van de witte ladekasten vast onder een tafel komt te staan. Waar ze nog niet uit is, is van welk materiaal en hoe ze het kan bevestigen aan de muur, dus als leden nog tips hebben graag!

Met haar machine, een Janome 7-serie, is ze echt heel blij, het is er eentje met veel ruimte om te quilten. Ze vertelt dat deze niet meer van zijn plek gaat komen, hij is niet te tillen. Als ze haar oude meeneemt naar een quiltbee blijft ze zich wel verbazen hoe klein hij eigenlijk is, maar ook die kan van alles.

Als laatste tip vertelt Muriël nog over een lintroller die ze altijd gebruikt om haar snijmat schoon te maken. Haar mat blijft een stuk langer mooi, als ze elke keer na gebruik alle pluisjes wegrolt.  

De naaikamer van Cindy

geschreven door Sanne

Op een maandagavond heb ik afgesproken met Cindy om een (digitaal) kijkje te mogen nemen in haar naaikamer. Haar twee katten, die het ook machtig interessant vinden, houden ons gezelschap. 

Haar naaikamer bevindt zich in de zonnigste kamer van het huis, vertelt Cindy. De kamer heeft meerdere functies, het is niet alleen haar naaikamer, maar tevens ook de televisiekamer en de kamer voor de katten. Het was eerst de studeerkamer van haar man, maar nu deze naar boven is verhuisd, stelde hij zelf voor om hier een plek in te richten voor de naaispullen van Cindy. Ze vertelt dat ze dit eerst gewoon aan de keukentafel deed, maar hij vond het toch wel wat vervelend dat het altijd een zooi was, of er nog dingen stonden. Dus volgens mij een win-win situatie voor allebei. 

Het is echt een gedeelde kamer, waar ze allebei samen kunnen ontspannen, hij lekker op de bank een documentaire kijken en zij aan het quilten. De Round Robin quilt heeft een mooi plekje gekregen boven de bank. De quilts die op dit moment af zijn hebben een plek gekregen in haar huis en worden ook echt gebruikt.

 

Cindy bergt alles netjes op in boxen, voornamelijk voor de katten die overal mee willen spelen en op ontdekkingstocht gaan. Ze vertelt dat ze laatst een keer het speldenkussen vergeten was op te ruimen. De spelden vond ze uiteraard de volgende dag overal terug. Dit past volgens mij ook bij haar manier van werken wel, gedurende een project worden het steeds meer stapeltjes, wel netjes opgevouwen na het snijden, maar daarna wordt alles weer netjes opgeborgen. Ze houdt ervan dat alles een eigen plek heeft, zodat je er snel mee aan de slag kan. Tijdens de scrap-challenge vorig jaar (2021) heeft een grote etui gemaakt waar ze alles in bewaart. Leuk om te zien dat challenges echt gebruikt worden. 

Alles staat lekker door elkaar in de grote kast, maar ze weet het zelf goed te vinden. Ze gebruikt IKEA kastjes om alles op te bergen, zoals de haaknaalden en projecten waar ze mee bezig is. De katten dwingen haar wel tot meer opruimen dan eerst, zodat ze niet met allerlei kleine stukjes aan de haal gaan en Cindy opnieuw moet gaan snijden. Een goede tip van haar is dat ‘wonder clips’ ook ontzettend geschikt zijn om alles bij elkaar te houden. Wat ook ontzettend goed werkt voor haar zijn project dozen, hier is ze sinds kort mee begonnen en dat werkt echt ontzettend fijn. Het zorgt er vooral voor dat ze niet misgrijpt naar een stofje dat per ongeluk in een ander project is beland, dan waar het oorspronkelijk voor bedoeld is. 

Haar voorraad staat niet in deze kamer, maar in doorzichtige bakken boven in haar werkkamer. Alles netjes opgevouwen, net als FQ en dan 2 rijen naast elkaar in elke bak en lekker overzichtelijk. Ooit is het begonnen met ongeveer 3 bakken, maar nu zijn het er ondertussen al 12 geworden. Dit komt neer op ongeveer 1 bak per kleur, en stoffen tot F8 mogen erin, maar kleiner gaat bij de restjes. Voor de grote stukken stof heeft ze nog niet echt een goed systeem gevonden en ze worden nog wel eens vergeten. 

Ze heeft als werktafel een tafel die ze op verschillende hoogtes kan zetten, zodat ze afhankelijk van wat ze doet de hoogte aan kan passen. Ook al vergeet ze dit meestal en staat hij op de ideale hoogte voor het naaien. Alleen als ze veel moet snijden zet ze hem wel eens omhoog. Waar ze verder erg blij mee is, is een rollende stoel waarmee ze heen en weer rolt van de machine, naar de strijkplank, de snijplank en weer terug. 

Als Cindy naar buiten kijkt, kijkt ze uit op de straat van haar woonwijk waar eigenlijk altijd wel wat gebeurd. Ook heeft ze een quilt-puzzel die ze cadeau heeft gekregen opgeplakt en het plan is dat die aan de muur komt te hangen achter haar naaimachine, wederom een idee van haar man. Leuk om tijdens het gesprek te horen dat haar man zo betrokken is bij haar quilt-hobby. Ze vertelt dat hij, toen ze net begon met quilten, ook heel duidelijk zei dat hij niet overal gequilte kussentjes, pannenlappen enzovoorts in het huis wil. Maar nu hij ziet wat ze maakt, is hij helemaal om en komt zelf met suggesties van wat ze nog meer kan maken. 

Waar ik ook benieuwd naar ben, is of Cindy nog wensen/dromen heeft voor haar naaikamer. Een wens voor haar kamer die ze onlangs in vervulling heeft laten gaan is het toevoegen van een klein bijzettafeltje. Deze was iets te klein, maar door creatief te zijn en een extra plank erop te leggen is het tafeltje iets groter gemaakt. Hierdoor heeft ze een vaste strijk plek gecreëerd met behulp van een wollen strijkmat, die goed past in haar kleine kamer. Een fijne toevoeging is ook een zogeheten ‘quilt clapper’ die Cindy gebruikt bij blokken die af zijn om ze toch een stuk platter te maken.

Een andere wens van Cindy is toch een wat langere en bredere tafel aan de machine. Nadeel is wel dat je deze ook weer moet opbergen, dus dat is nog een afweging. Verder nog genoeg om uit te proberen, te experimenteren en aan de slag te gaan met verschillende en nieuwe technieken. Ooit in de toekomst misschien toch nog wel graag een keer een long-arm, maar daar is nu zeker geen ruimte voor. 

Cindy, ontzettend leuk dat je als eerste mee wou werken aan het interview en dat je ons een blik in jouw naaikamer gunt.