De naaikamer van Muriël
Het is echt mijn kamertje!
Het is een donderdagochtend in november als Muriël mij en dus ook jullie als lezer een blik gunt in haar werk- en naaikamer. Het eerste wat mij opvalt is de fijne sfeer die de kamer uitstraalt en Muriël ziet er ook uit alsof ze helemaal op haar plek is. Een hele mooie kleur op de muur, kaarten voor inspiratie hangen achter haar en ik zie vanuit mijn ooghoeken al een hele mooie kast staan.
Muriël heeft echt een aparte kamer, hij wordt niet ook nog voor wat anders gebruikt en dat vindt ze erg fijn. De kamer is niet klein, maar ook niet heel groot. Ze vertelt dat de werk-, naaikamer in haar vorige huis groter was, maar die was flink wat trappen op. Het fijne aan deze kamer vindt ze dat het dichterbij het bewoonde gedeelte van het huis is. Het voelt echt als haar kamertje en dat vindt ze heel erg fijn.
Ze vertelt dat haar kamer altijd een beetje een middenweg is tussen creatieve chaos en alles netjes opgeruimd. Ze heeft niet echt vaste opruimmomenten, maar af en toe denkt ze: “nu kan het echt niet meer” en dan wordt er opgeruimd. Niet alles heeft een vaste plek en soms worden dingen ook ergens onder geschoven, omdat het gewoon even uit de weg moet.
Er zijn twee tafels, een waar ze aan werkt en een waar een grote snijmat ligt. Omdat op haar andere tafel ook een snijmat ligt die meestal groot genoeg is, belanden er vaak veel spullen op de tweede tafel. Tot er echt iets groots gesneden moet worden en dan moet alles uit de weg en geordend worden. Over het algemeen is het meer verplaatsten dan ordenen, maar sommige dingen hebben wel echt een vaste plek.
Muriël heeft één stoel in de kamer, het is er een op wieltjes, maar ze werkt toch eigenlijk altijd op dezelfde plek, met uitzicht op het zuiden. Het is een mooi uitzicht, maar vaak zijn de luxaflex dicht vanwege de zon. De kamer heeft veel natuurlijk licht, maar ze heeft ook een daglichtlamp. Want zoals ze zelf zegt: “Die heb je op verrassende tijden toch nodig overdag.” Ook in de zomermaanden, want als de zon te hard schijnt en de luxaflex is dicht heb je toch goed licht nodig.
Doordat het een aparte kamer is kan ze alles laten liggen en laten staan tussendoor. Zo ook haar strijkplank, die staat altijd klaar voor gebruik. In principe bemoeit niemand zich met hoe alles staat in de kamer en kan ze haar eigen gang gaan. Enige nadeel is dat de cv-ketel ook in die kamer is, in haar inbouwkast. Dus een keer per jaar als die gecontroleerd moet worden moet alles uit de kast. Maar dat is een goed moment om alles eens even door te kijken of het nog bruikbaar is, maar eigenlijk belandt toch het meeste weer gewoon terug in de kast.
Deze kast is de bewaarplek voor grote stukken batting. Ook haar scraps liggen netjes gesorteerd op kleur. Maar voordat de stoffen daarin komen belanden ze eerst in een andere doos, om ze te sorteren. Maar dit is ook de enige doos waar haar kinderen vroeger aan mochten komen als ze iets met stofjes wilden doen, dus af en toe vond ze een scrap met precies in het midden een gat. Hoe en of iets bewaard wordt is echt een gevoelskwestie, een heel klein stukje dat enorm schattig is wordt bewaard.
Muriël kwam ze erachter dat ze meestal wit garen gebruikt, dus dit koopt ze wat groter in en dat ligt in een doosje bij haar machine. Op haar snijtafel staat wel een houten rekje met gekleurde garens in regenboog, maar dat is meer decoratie dan dat het veel gebruikt wordt.
Muriël heeft een paar ladekasten van IKEA, een set van twee die volgens haar vastgemaakt zijn met quilters in gedachten. Het zijn hele platte lades, en wij maken platte spullen, dus dat is voor elkaar gemaakt. Er liggen verschillende projecten en blokken in de lades. Tops die (nog) niet af zijn, sommige al jaren oud, blokken die Muriël heeft ontworpen voor haar quiltbee, losse blokken, echt van alles. In sommige lades zitten resultaten van jaren geleden, quilts die thuis niet echt een plekje hebben gevonden, maar die je ook niet wegdoet. Leuk om af en toe weer eens terug te kijken naar wat je toen al kon, er zitten echt hele oude werkjes in. Ze vindt het echt superhandig en kan hem elke quilter aanraden, je kan je blokken mooi plat bewaren na het strijken. Wat ook heel handig is, is dat je de kastjes zo uit de weg of onder een tafel kan rollen als je meer vloerruimte nodig hebt.
Het valt me op dat er eigenlijk geen quilts hangen/liggen in haar naaikamer. Muriël vertelt dat quilts die af zijn beneden liggen, ze worden echt gebruikt. Of ze liggen in een kast om gerouleerd te worden. Om haar heen hangen de mooie dingen, vol met herinneringen, leuke plaatjes uit tijdschriften, een handwerkje van haar oma, en Pippi Langkous, de grote inspiratiebron: “Ik geef mezelf bevelen, want anders doe ik het niet.”
Dan staat Muriël op om nog een van de mooiste plekjes te laten zien, het gordijn gaat van de kast af en daar komt de stoffenvoorraad tevoorschijn. Ze vertelt dat ze het gordijn er expres heeft hangen tegen verkleuring door de zon. Het is een dubbel gordijn, zowel een mooie om naar te kijken als een verduisterende stof. De stofjes liggen netjes gesorteerd in regenboog, eerst op print, dan de solids, de low-volumes, canvas, grote stukken voor achterkant, kerststofjes, alles heeft zijn eigen plekje. De kast is door haar aangepast zodat het werd zoals ze het graag wil en ze alles kon zien. De deuren zijn eruit gehaald, de achterkant is geverfd, planken erin.
Zoals bij elk interview vraag ik ook Muriël naar wat ze nog graag zou willen in haar kamer. Ze weet meteen wat ze nog graag zou willen, een vaste plek om te basten (dubbelen). Dit doet ze nu nog in een andere kamer, dus een grote tafel waarop dat zou kunnen… in de ideale wereld zou ze dat graag willen. Een andere wens is een design-wall, maar hoe en wat precies daar is ze nog niet helemaal uit. Ze heeft er ooit eentje gehad, maar die was niet groot genoeg. De plek is er wel, zeker als een van de witte ladekasten vast onder een tafel komt te staan. Waar ze nog niet uit is, is van welk materiaal en hoe ze het kan bevestigen aan de muur, dus als leden nog tips hebben graag!
Met haar machine, een Janome 7-serie, is ze echt heel blij, het is er eentje met veel ruimte om te quilten. Ze vertelt dat deze niet meer van zijn plek gaat komen, hij is niet te tillen. Als ze haar oude meeneemt naar een quiltbee blijft ze zich wel verbazen hoe klein hij eigenlijk is, maar ook die kan van alles.
Als laatste tip vertelt Muriël nog over een lintroller die ze altijd gebruikt om haar snijmat schoon te maken. Haar mat blijft een stuk langer mooi, als ze elke keer na gebruik alle pluisjes wegrolt.
