Hallo, ik ben Nathalie of sewfeelgood op Instagram. Misschien een beetje een buitenbeentje gezien ik in België woon, maar ik heb door de jaren heen gemerkt dat quilten geen grenzen kent. Letterlijk en figuurlijk!

Tijdens mijn jeugd heb ik vooral gebreid, ook al zaten naald en draad in mijn genen. Op school kregen we wekelijks brei- en haakles en ik vond het heerlijk om tijdens het weekend nieuwe steken uit te proberen. Wintertruien en sjaals, gehaakte hesjes, geen enkel ingewikkeld patroon ging ik uit de weg. Op dat ogenblik was er nog geen sprake van quilten, ook al zag ik mijn grootmoeder dagelijks achter haar naaimachine zitten. Zij was naaister van beroep en werkte voornamelijk in opdracht van kledingwinkels om kleding aan te passen op maat. Ze maakte daarnaast haar eigen kleding en soms ook iets voor mij (onder andere mijn trouwjurk!).

Zoals velen ontdekte ik patchwork op een heel toevallige manier tijdens mijn eerste zwangerschap. Je kent het wel, verplichte rust, je wil iets om handen hebben en vindt toevallig een boek met quiltpatronen. De quilttop geraakte net af voor de bevalling en ook al duurde het nog jaren vooraleer ik opnieuw tijd had om met lapjes stof aan de slag te gaan. Toen ik me aansloot bij een lokale groep quilters, lukte het me beter om tijd te maken om te patchen. De patroontjes zocht ik in boeken en ik probeerde (met vallen en opstaan!) zo veel mogelijk uit.

Mijn allereerste afgewerkte quilt, gebaseerd op de typisch Amish quilts, maakte deel uit van de tentoonstelling van de Belgische Quilters gilde. Op dat ogenblik naaide ik meestal met de naaimachine, maar quilten deed ik met de hand. Zo bleven er natuurlijk veel tops liggen, wat achteraf gezien misschien niet zo erg is, gezien de compositie (voornamelijk de kleurwaarden) vaak  wat te wensen overliet!

 

De vrouwen van het quiltersgroepje gingen uiteindelijk elk hun eigen weg, waardoor het opnieuw zoeken werd naar verwante naaisters. Patchwork is voor mij namelijk delen: ideeën, stofjes, quilts, ervaringen. Ik volgde ondertussen enkele keren per jaar een workshop om technieken onder de knie te krijgen en bezocht zo veel mogelijk quiltwinkels om inspiratie op te doen. Tijdens een reis in Schotland en een bezoekje aan My Bear Paw (echt de moeite!) vroeg Jo Avery of ik een Instagram account had. Hierdoor ging een nieuwe wereld voor me open. Plots maakte ik kennis met zo veel verschillende vormen van patchwork, de mogelijkheden kenden geen grenzen meer.

Ik probeerde allerlei dingen uit, van sashiko (niets voor mij!) tot improvisatie. Ik begon ook steeds meer machinaal te quilten waardoor ik meer en meer quilts afwerkte. Ondertussen weet ik dat ik hou van een patroon, een structuur die de stof tot leven brengt. Alle quilts die ik maak zijn gemaakt om te gebruiken, om iemand een warm gevoel te geven. Ik blijf mijn grenzen verleggen door deel te nemen aan QAL/SAL en probeer hierdoor nieuwe kleurencombinaties, patronen, technieken, enz. uit. Een bijkomend voordeel is dat mijn vriendengroep, zowel virtueel als echt, steeds groter wordt. Daarnaast volg ik ongelooflijk getalenteerde mensen als lid van de MQG en op Instagram (check Tara Faughnan!) als inspiratiebron.

Toen ik merkte dat er een lokale afdeling van de MQG werd opgericht, was ik daarom ook meteen enthousiast!  Samenkomen met andere gelijkgestemde quilters werkt motiverend en inspirerend. Mijn “te maken” lijst blijft dan ook steeds groeien, gaande van een traditionele double wedding ring quilt (misschien à la Victoria Findlay Wolfe) tot gebruik van kleurenpaletten die buiten mijn comfortzone liggen. Misschien is dat wel het leukste aan quilten, dat er geen grenzen zijn!

Groetjes Nathalie

 

Hoi! Mijn naam is Irene en deze keer mag ik een stukje schrijven voor de DutchMQG-lid stelt zich voor. Ik ben 31 jaar en woon met mijn man, zoontje (van net 1 jaar), 2 katten en 2 konijnen in Rijswijk (ZH). Al zo lang ik me kan herinneren ben ik creatief bezig geweest. Erfelijk belast zeggen mij moeder en oma, haha! Het handwerken zit duidelijk in de familie, mijn moeder leerde het van haar moeder. Maar ook van mijn vaders kant zit het in het bloed, mijn opa borduurde de mooiste schilderijen en mijn oma kon ongelooflijk snel sokken breien.

Het quilten kreeg ik mee van mijn moeder. Ik weet nog goed dat ze met haar eerste sampler begon, ik ging dan mee stofjes uitzoeken bij Cordi in Groningen. Ik was toen nog een stuk jonger en het quilten was eigenlijk de enige tak van handwerken die me niet trok. Ik hield van haken, borduren, poppen maken, werken met vilt, quilten zat daar echt niet tussen.

Dat veranderde toen ik tijdens mijn afstuderen een oude naaimachine kreeg van de buren van mijn ouders. Een mooie oude Leeuwenstijn. Als werktuigbouwkundestudent vond ik zo’n machine super interessant! En nu er een machine was wou ik er toch ook wel iets mee gaan naaien.

Dat bracht mij op een stoffenspektakel. Waar ik vroeger niets snapte van mijn moeders liefde voor lapjes werd ik nu helemaal blij van alle mooie kleuren en printjes. Heerlijk! Thuisgekomen maakte ik twee babyquiltjes door wat vierkantjes en rechthoeken aan elkaar te naaien. Het werd allemaal niet zo netjes en recht, maar ik had er enorm veel plezier in.

Mijn moeder maakte haar quilts bijna altijd voor iemand anders. Daarom leek het me leuk om een quilt voor haar te maken. Als verrassing. Ik bestelde een hele stapel Tilda stofjes, en begon met het schetsen en ontwerpen van verschillende blokken.

Mijn idee was een quilt met foundation paper piecing blokken met dingen waar mijn moeder en ik allebei van hielden. (Pippi zou zeggen, ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan.) Paper piecing leerde ik via blogs en YouTube. En al gauw zaten de eerste blokken in elkaar. Mijn ouders huis, een vuurtoren, twee fietsen van onze fietsvakantie, potloden, een naaimachine en zo bleef de quilt maar groeien. En met de quilt groeide ook mijn liefde voor quilten.

De quilt was de leukste verrassing ooit die ik aan mijn moeder heb gegeven. Wat een enorm plezier om zo iets voor iemand te maken!

Ondertussen ben ik afgestudeerd in de werktuigbouwkunde, maar heb ik mijn baan in de offshore industrie ingeruild voor mijn eigen bedrijf, Sugaridoo. Dus nu quilt (en haak) ik bijna elke dag!

De quilt voor mijn moeder, ‘Things we love’, was het begin van de Sugaridoo Sampler, mijn eerste boek. Een quilt die ik baseerde op de blokken uit mijn moeders quilt. Zoals je vast kunt raden is mijn favoriete techniek absoluut foundation paper piecing. Echt heerlijk om te doen vind ik dat.

Alle quilts die ik tot nu toe heb gemaakt zijn op de machine gemaakt. Ook het doorquilten deed ik altijd met de machine. Ik experimenteer af en toe met free motion quilten, maar straight line blijf ik wel heel erg leuk vinden om te doen. Dat is voor mij bijna als meditatie om al die lijnen op de quilt te krijgen.

Onlangs zette ik mijn eerste quilt steekjes met de hand. Met een dik garen van Aurifill op de laatste quilt die ik maakte, de Tree Tree House quilt. Wat een feest om te doen!

Ik denk dat ik in de toekomst ook zeker een keer een project met de hand uit zal gaan proberen. Tot slot nog een foto van mijn laatst afgeronde project. Wat een feest om die laatste steekjes aan een bies te zetten. Dat betekent tijd voor iets nieuws, ik ga lekker broeden op een nieuw idee!

Leuk dat ik je even mee mocht nemen in het verhaal over hoe ik ben begonnen met quilten.

Groetjes Irene!

Hoi, mijn naam is Muriël van der Ploeg en in deze blogpost zal ik me even voorstellen. Ik woon in Leiden, samen met mijn man Frederik, zoon Emil van 18, in het weekend dochter Damaris van 20, en kat Mauries. Op de site van DutchMQG en op instagram is mijn naam muriel14.
Toen ik het laatst eens uitzocht, kwam ik erachter dat ik al elf jaar quilt. Ik begon eraan omdat ik de mooiste quilts tegenkwam op blogs van Amerikaanse crafters zoals Amy Karol (Angry Chicken), Hillary Lang (Wee Wonderfuls) en Alicia Paulson (Posie gets cozy). De eerste quilt die ik maakte was een poppenversie van een quilt uit het boek ‘Bend the Rules Sewing’ van Amy Karol.
Bij het maken kwam ik wel voor een paar raadsels te staan: hoe krijg je die drie lagen van de quilt sandwich netjes en geleidelijk door je machine en ‘attach the binding’, ja leuk, maar ‘wat is dat?’ en ‘hoe dan?’. Door  quiltalongs te volgen, gratis block tutorials te proberen, soms een patroon te kopen, ook wel eens iets uit te halen dat mislukt was, heb ik alles uitgevogeld en geleerd. Selftaught, maar dus eigenlijk met behulp van alles wat er op internet te vinden valt, heb ik leren quilten.

Ook via internet (Flickr en later Instagram) vond ik groepjes om me bij aan te sluiten. Bee Europa was voor mij heel belangrijk: je kreeg stof toegestuurd en een block tutorial via internet. Daar heb ik een aantal jaar aan meegedaan en heb ik heel veel van geleerd. Ook de Cocorico bee was heel speciaal, met vooral ontzettend veel creativiteit in de blokken. Iemand verzon een thema voor haar quilt en daar maakte iedereen naar eigen inzicht een blok bij voor haar.

Mijn thema was Pippi, en ik heb de meest geweldige blokken ontvangen. Wel spannend om die vervolgens aan elkaar te naaien en te gaan quilten. Dat laatste moet dan ook nog gebeuren (één van mijn WIPs). De online quilting bee waar ik op dit moment nog bij zit (al sinds 2010) is Do Good Stitches. Dat is een charity bee, we maken dus quilts voor het goede doel; op dit moment vaak voor kinderen die door het Leger des Heils worden opgevangen.

Op een gegeven moment vond ik via internet ook in Nederland wonende quilters. We spraken met elkaar af en nu vormen we al een tijdje de groep Double Dutch. Om het half jaar komen we bijelkaar voor een quiltdag, waar we samen aan onze projecten werken, show-and-tell doen, altijd een ugly fabric swap en kletsen, natuurlijk.
Met Double Dutch en ook met de Kingfisher Quilt Bee in Den Haag (onderdeel van DutchMQG) zijn we bezig met Roundrobin quilts. Ooit heb ik dit op Flickr gezien en aan meegedaan. Ik vond het zo’n leuke uitdaging voor je creativiteit dat ik dit heb geïntroduceerd bij de twee groepen. Het gaat zo: iedereen die meedoet maakt een startblok voor haar (of zijn) quilt. Per post of op de bee geef je het blok aan iemand anders en die maakt er een rand omheen of nieuw deel aan vast. Zo gaat ieders blok de hele groep langs en heb je uiteindelijk een unieke en speciaal voor jou gemaakte quilttop. Het is een heel leuk proces en de resultaten zijn geweldig.

In deze beschrijving van mijn quiltervaringen heb ik het vooral over de sociale kanten (al dan niet via social media) van het quilten gehad en dat vind ik ook een van de leukste dingen van het moderne quilten. Je zit misschien vaak alleen te werken aan je quilt, maar anderen zijn ook met dat project bezig via een online quiltalong, of iemand maakt iets voor jou en jij weer voor diegene via een swap, bee of roundrobin. En natuurlijk alle ‘likes’ die je krijgt als je iets afhebt en het deelt op internet, die krijg je niet als je het alleen aan je familie laat zien 😉

Dit ronde quiltje heb ik gemaakt nadat ik geïnspireerd was geraakt bij een workshop van Anna Maria Horner:

De quilttop die ik dit jaar heb gemaakt in de online Mighty Lucky Quilting Club:

Mijn meest recent afgemaakte quilt:

The first patchwork quilt I ever touched I had made myself.

Mijn naam is Marilyn Rijlaarsdam, op Social Media bekend als Marly Rylaars. Ik ben 71 jaar en woon in Rijswijk. Van beroep was ik ooit onderwijzeres, maar sinds ik in 1975 naar Nederland kwam tot afgelopen april, ben ik werkzaam geweest als taaltrainer Engels. Dat betekende hoofdzakelijk coachen op het gebied van vergaderen, brieven, presentaties etc.

Handwerk is mijn hele leven mijn hobby geweest: ik kon breien toen ik 4 was, borduren toen ik 6 was, en naaide mijn eerste kledingstuk toen ik 10 was. Later heb ik haken, spinnen, weven (op een raam) en zelfs kantklossen geleerd.

Ik groeide op in een familie zonder patchwork. Patchwork hoorde niet bij ons! Er waren een paar wholecloth quilts, ooit door mijn moeder gemaakt voor haar uitzet maar, terwijl ik wél met haar leren vingerhoed heb gespeeld, heb ik haar nooit zien quilten.

De eerste patchwork quilt die ik in mijn handen had, had ik zelf net gemaakt. Ik had natuurlijk foto’s gezien, dus wist ongeveer wat het moest worden. Maar, meer wist ik niet; het was een kwestie van zoeken en ervaren. Ook vragen aan de assistente bij het Leids Textiel Centrum waar ik voor de vulling ging, en, op haar advies, ook de nodige snijmat, liniaal en rolmes kocht. De aanleiding hiervoor? Mijn toen zeven maanden zwangere dochter had mij gevraagd om een quiltje te maken voor haar baby. Ik kon kleren naaien, dus waarom niet een quilt? Twee maanden zou lang genoeg zijn. Ik had een werk-project toen in Rotterdam en wist een modestoffenzaak op de Coolsingel te vinden; binnen een maand (augustus 2005) waren een paar honderd vierkante blokjes van 7 cm gesneden, in lange slierten genaaid, en de slierten aan elkaar. Passende punten? Dat zou zoeken zijn; alle banen zijn recht, maar onderling niet. Ik heb het in jaren niet gezien maar ik denk dat er geen één echt net “kruispunt” is.

Volgens het tweedehands “Handboek Quilten” (Cantecleer) gevonden bij De Slegte (eveneens op de Coolsingel) werd het quiltje van backing en vulling voorzien. Ik had op Internet gezien dat er op de naaimachine gequilt kon worden, dus begon gewoon met mijn universele voet een diagonale baan over de vierkantjes te naaien. Toen merkte ik als eerst het nadeel van niet accuraat de puntjes naaien – kiezen tussen diagonaal door de niet passende puntjes of diagonaal over de hele quilt. Pas aan het einde van de naad zag ik hoe krom alles was gaan liggen, en hoe klein de steekjes waren! Het werd uithalen (wat een klus!) en met de hand quilten, “in the ditch”. Ik denk dat het arme kind vijf jaar oud was voor dat het af was! (Twee maanden!) Toen was het veel te klein! Ze heeft het nog, en gebruikt het als lap quilt nog steeds.

Mijn eerste quilt was dus meer vallen dan opstaan, toch had ik de smaak te pakken. Ik had zo veel al geleerd dat ik besloot voor mijn 65ste verjaardag een nieuwe machine, mét boven transport (die uit 1983 was een te oud model) aan te schaffen en quilting zou mijn uitdaging voor de oude dag worden. Dus in 2012 schoof de Bernina Nova 900 naar de reservebank en de Bernina 440 QE maakte haar entrée. En het avontuur kon beginnen.

Na een paar maanden aanmodderen aan een quilttop, gemaakt van oude kleren en restjes van kledingstoffen, begon ik te quilten. Het werd niets, hoofdzakelijk door het ielig effect van het garen: Guttermann Polyester, wat ik voor het maken van kleding gebruikte. Toevallig zei ik er wat over op mijn werk en een collega vertelde dat er een speciale quiltwinkel in Den Haag was, ergens bij de Wassenaarseweg! “Daar kunnen ze je vast adviseren.” Een quiltwinkel? Daarvan had ik nóóit gehoord! Zo kwam ik bij Quilters Palet, en heb me daar ingeschreven voor de basis cursus die in september begon, onder leiding van Jobina de Boer. Daar heb ik héél veel geleerd, met weinig vallen maar vooral opstaan, en stijgen!  Bij Quilters Palet heb ik nog een aantal workshops gevolgd.

Tijdens de duur van de basis cursus al heb ik wat andere projecten gemaakt, onder meer deze 2.00 x 0.65 cm. dubbelzijdig quiltje, voor het raam in de voordeur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Mijn eerste moderne quilt: vele kleuren, wit achtergrond. Wat een opluchting!

Jobina heeft tijdens de basis cursus het belang van labels benadrukt. Dat kwam nu goed uit, want nu weet ik dat ik in 2013 in tijdnood kwam tijdens het maken van een Divided 9-patch lap quilt (tutorial Missouri Star Quilt Company) voor de verjaardag van mijn man.

Ik kon een paar maanden niet naaien, doordat ik aan beide carpaal tunnels was geopereerd. De quilt moest natuurlijk geheim blijven, maar wij hadden toen ook een hittegolf, hij had een tropenrooster, en kon dus ieder moment na 13:00 en uur onverwacht ‘thuis komen, in plaats van om 16:30. Ik zat in korte broek op het balkon de binding met de hand vast te naaien, met de deur zowel van mijn kleding kast als van de slaapkamer open, klaar om alles op te rollen en erin te proppen. Ik ontdek vaak dat ik andere gebeurtenissen associeer met het handwerkproject waarmee ik toen bezig was. Daardoor zijn quilt labels een goede geheugensteun geworden.

Deze periode van zwakke en pijnlijke polsen was een periode van geen handwerk, geen gewoon toetsenbord gebruik, geen pen vasthouden (laat staan schrijven) en dus niet werken, maar gelukkig had ik een I-pad en de soft-touch keyboard was bedienbaar. Zo heb ik quiltblogs ontdekt; ik kon de hele dag advies van meer ervaren quilters opzuigen. Terwijl ik geen stof kon snijden, heb ik een FQ bundel gewonnen in een “giveaway” van Quiltmaker. QALs en Mystery quilts kwamen langs, en mijn handen jeukten! Ik besloot om met de mystery van Bonnie Hunter mee te doen en moest ervoor zelf een blog beginnen. Ik had nu een gemeenschap van quilters ontdekt, grotendeels in de VS weliswaar, maar een gemeenschap! De tijd van alleen aanmodderen was voorbij!

Ieder jaar doe ik mee aan de Rainbow Scrap Challenge, alhoewel ik het in het eerste jaar mijn “scrap” moest kopen, in de vorm van nieuwe fat quarters! Mijn voorkeur gaat nog altijd uit naar FQs, en hoe meer stoffen in een quilt hoe beter! Sommige jaren heb ik meegedaan met de RSC sampler, met instructies voor meerdere blokken per maand, maar ook mijn eigen blokken gemaakt in de kleur van de maand.

Twee jaar geleden ben ik aan mijn “Mondriaan quilt” begonnen. “Begonnen”, want het is een UFO geworden na het lezen van een onrustbarend  artikel over copyright in “Quiltnieuws” van het Quilters Gilde. Men vertelde daar dat het zonder toestemming reproduceren van andermans artistieke voorwerpen, in wat voor medium dan ook, een schending is van copyright. Niet alleen het precies kopiëren, maar ook het onmiskenbaar geïnspireerd zijn door een andere werk. Ik vind het moeilijk te geloven dat voor al die “Mondriaans” die in het Mondriaan Jaar (vorig jaar) als paddenstoelen uit de grond schoot toestemming is verleend. De copyright issue heb ik niet verder onderzocht en mijn “Red, Yellow and Blue” blijft in zijn doos.

Zonder Internet was ik nergens met mijn patchwork. Daar heb ik inspiratie gevonden in blogs:

Plus tafelloper, tutorial van Exuberant Color (Wanda Hansen),

 Modern Maples, idee gezien op verschilende blogs

Poinesettas, QAL van Spring Leaf Studios (Anne)

Voor mij is het sinds ik in 2012 mijn nieuwe machine kocht een reis die nog niet af is. Ik heb niets herhaald; ieder quilt is een nieuwe, met nieuwe uitdagingen. Het eerste quiltboek dat ik kocht (2013) was Lucie Summers’ “Quilt Improv” waaruit ik niets heb gemaakt, maar veel ideeën heb gehaald. Vorig jaar kocht ik “Quilting Modern” van Jacquie Gering en Katie Pedersen, en Sherri Lynn Woods’ “The Improv Handbook for Modern Quilters”.  In dit laatste vind je geen patronen, maar richtlijnen en advies voor het zelf uitvinden. Echt een uitdaging! Deze drie boeken zijn mijn favorieten uit mijn collectie dat nu 60 cm boekenkast in neemt. Uit die 60 cm heb ik veel van geleerd, maar weinig  gemaakt. Ik ben daar tevreden mee: ik heb geen schuldgevoel. Het zijn KIJKboeken en ze brengen me op ideeën.

Hier is mijn “Floating Squares” top, gemaakt naar aanleiding van Score 1 in “The Improv Handbook …”

 

Dit is niet mijn eigen idee, maar een oefening in “freeform cutting” en piecing. Er is geen patroon, maar ik heb wél limieten aan de vorm en afmetingen gesteld aan het begin van ieder blok, en aan de kleuren, hoewel dat niet meteen duidelijk is; er zijn steeds twee contrasterende kleuren en een “filler fabric” (eerst zand, dan donker groen, en later licht grijs).

De eerste blok ligt nu links boven en de tweede ernaast, maar de blokken kennen geen harde grenzen; mijn bedoeling was om ze zo veel mogelijk in elkaar over te laten vloeien. Dat was een uitdaging aangezien ze allemaal eindigden met een andere formaat en veel ”partial seams” waren nodig. De volgende keer maak ik de blokken tot een standaard maat zonder de “doorstroming” te beïnvloeden. Een tweede uitdaging was het bereiken van evenwicht in de layout, wat ik denk aardig gelukt is.

De hele oefening was bevrijdend met een gevoel van “het past niet? So what; máák het passend!”, en het ging ontzettend snel. Ik genoot van de vrijheid! Dit wacht nu op mijn uitwerking van Score Two, dat de backing stof gaat leveren, en dan quilten met uitwaaierende rechte lijnen.

De cirkel lijkt rond. Dit improv top lijkt veel op mijn eerste quilt van 5 cm vierkantjes: geen hoek past precies. Maar er ligt een wereldreis tussen: een reis in technieken maar ook in houding; een reis door de vragen wat moet, en wat mag. Het is een ontdekkingsreis.

 

Bon voyage!