Een TIQ van kleur!
Wat staat hier nou? Dat zal ik even uitleggen. Vorig jaar was ik bij mijn schoonzus Tineke in Frankrijk om ons eens goed onder te dompelen in quilts, quilts en nog eens quilts. Drie hele dagen! In die drie dagen hebben we ook verschillende quiltwinkels bezocht en uiteraard onze stash aangevuld. We hadden afgesproken dat we stof zouden delen als we die beiden mooi zouden vinden. De laatste dag nadat we alles bekeken en verdeeld hadden kwam Tineke op het goede idee om elkaar uit te dagen tot het maken van een quilt waar de basis bestond uit vijf stoffen. Deze lagen toevallig bij elkaar, omdat ze wel matchten. Je kent dat wel: spelen met kleur en genieten van stoffen. Wauw, dat is nog eens een uitdaging. Wat een leuk idee. Ja, dat gaan we doen. We spraken af dat we er een jaar over mochten doen. De quilt moest binnen 1×1 meter blijven en je mocht aanvullen met eigen stoffen die je er bij vond passen. Onderwerp was vrij. Het moest naar elkaar wel een geheim blijven, zodat het een echte verrassing zou zijn bij de onthulling.
Gedurende dat jaar kwam de naam TIQ vanzelf bovendrijven, een Tineke-Ine-Quilt, en die naam is gebleven. Vandaar de aanhef: een TIQ van kleur. We startten met deze vijf stoffen.
Beiden zijn we in onze stash gedoken om te bekijken of we er goede aanvullers bij konden vinden. Dat viel nog niet altijd mee. Ik heb de neiging om er teveel verschillende stoffen aan toe te voegen. Verder wilde ik graag met linnens werken en heb die gekocht in kleuren die pasten. Tineke is met behulp van een kleurencirkel aan de slag gegaan. Ze was op zoek naar een Wauw! effect, en dat wilde nog niet meteen lukken.
Vandaar dat op een gegeven moment toch een tipje van de geheime sluier werd opgelicht door het digitaal sturen van uitgezochte kleurencombinaties . En aan de hand daarvan toch weer een aanpassing. Maar uiteindelijk waren we er beiden uit. Dit gaat het worden aan combinaties.
Ik wilde graag een improv werk maken met gebogen lijnen, in 4 delen die later aan elkaar zouden komen. Er kwam al gauw een idee bovendrijven.
We deden behoorlijk geheimzinnig naar elkaar wat erg grappig was.
Ook Tineke ging aan de slag met allerlei schetsen.
Na een tijd kreeg ik van Tineke een digitale noodkreet. Ze was begonnen met een improv quilt, maar was niet tevreden. Er miste iets, maar ze wist niet wat. Ze kende geen andere quilters om deze quilt mee te bespreken. We spraken dus af dat we zouden face-timen, zodat we er met meer afstand naar konden kijken. Het zou minder een geheim blijven, maar nood breekt wet. Ik was eigenlijk heel enthousiast over haar werk. We bespraken mogelijkheden om aan te vullen of anders te doen, zodat ze er zelf ook blij van zou worden. Ze is ermee aan de slag gegaan. En zo kwam ze op het punt van…..
Nee! Ze gooide het helemaal aan de kant, en begon opnieuw. Ze vertelde daar in eerste instantie niets over tegen mij, geheimpje! Want het was wel een echte uitdaging en je wil iets moois maken waar je de ander mee kan verrassen. Wat een moed om te besluiten: dit is het niet, ik wil het anders. Terwijl de tijd door liep. Later vertelde ze dat ze ook het volgende idee aan de kant had gegooid.
Uiteindelijk werd er door mij een definitieve keuze gemaakt welke stoffen mee mochten doen in de aankomende quilt. Gezocht naar niet teveel, en kleuren in balans.
De eerste stap werd gezet, volgens schets, en ik vond het best lijken op deel B .
Bij iedere gebogen lijn werd de beste kleurkeuze gemaakt, althans naar mijn smaak. En steeds maar het snijden van de twee aansluitende stoffen tegelijk. Dat viel nog niet mee, omdat ik zuinig met de stof wilde omgaan en omdat de linnen stof wat dikker is, dus moeilijker te snijden. Het lijkt nog wel een beetje op deel C van de schets maar wordt toch ook al anders! Zo gaat dat bij improvquilts. Tijdens het proces krijg je andere inzichten en ga je daar mee verder.
Deel A ging al wat moeizamer. Wat een werk was het. Heel de designlap die voor mijn kledingkast hangt, was bezaaid met delen van de quilt en snippers om uit te proberen wat het mooiste kleurt. Ik wist nog steeds niet echt waar het naar toe ging. En werd daar ook wel wat onzeker van: zou het wel wat worden? Juist omdat het een uitdaging was met een ander lag de lat hoger.
Bij het starten van deel D gebeurde er iets vreemds. Ineens zag ik iets in de quilt wat me eerder nog niet was opgevallen. Door de hele quilt 180 graden te draaien, werd hij voor mij veel interessanter. En bleef er nog minder over van de oorspronkelijke schets. Heerlijk, die vrijheid bij improv. En dit haalde de onzekerheid onmiddellijk weg. Ik kreeg weer zin in er verder aan werken.
Bij Tineke had het werk een tijd stil gelegen want ze waren terug verhuisd naar Nederland. Maar al snel liet Tineke me weten dat ook zij nu helemaal enthousiast was over haar quilt en dat het goed vorderde. Hij werd helemaal anders dan de eerste twee pogingen. En ook zij had het aantal aanvullende stoffen drastisch geminderd.
Ze vertelde er verder niets over. En zo voedde ze de geheimhouding nog eens. Spannend. Nu wisten we echt niet meer van elkaar wat het zou worden. Ja, de vijf stoffen, maar verder…
Na een tijdje liet ze me horen dat ze haar TIQ aan het doorquilten was op de machine. En weer een poos later dat hij af was, ruim binnen de gestelde tijd, en dat ze er erg blij mee was hoe hij uiteindelijk geworden was. Ze klonk zo enthousiast en maakte mij daar echt nog meer nieuwsgierig mee. Hier haar kunstwerk in al zijn facetten.
We spraken af om, als beide quilts af waren, de onthulling ‘in het echt’ te doen.
De tijd leek ineens te dringen. Door mijn quilt te draaien moest er een deel verlengd worden. Hier moest ik goed over na denken, omdat zomaar een extra naad maken in effen linnen stof voor mij niet mooi zou worden. Maar het lukte.
Heel veel uren heb ik achter de naaimachine gezeten om alles free motion door te quilten. Ruim 700 meter aan garen is verwerkt. Daarna was de mijne ook, binnen de gestelde tijd, klaar.
Aangezien we beiden in een uithoek van Nederland wonen, en Corona inmiddels Nederland had veroverd, moesten we best nog een tijd geduld hebben om de onthulling te kunnen plannen.
Maar dan heb je ook wat!
Wat hebben we beiden veel geleerd tijdens dit kleur-, schets-, en quiltproces. En wat was het een enorme intensieve uitdaging .
Als je ook een quiltmaatje hebt, is het zeker aan te raden om elkaar uit te dagen eens zoiets aan te gaan. Het is niet altijd leuk, maar wel enorm leerzaam. Of laat je uitdagen door de kwartaalonderwerpen van onze DutchMQG. Ook dat doe je immers met elkaar. En misschien is het ook nog een idee om dit via DutchMQG te doen met meerdere leden. Een soort swap met verplichte stoffen, zoals de charityquilt ook een beetje is.
Ik wil graag nog eens een quilt maken zonder prints, dus alleen meer effen stoffen. Dan heb je nergens houvast en is de keuze geheel aan jou. Maar dat gaat me tijdens dit kleurkwartaal niet meer lukken. Ik hou het in mijn achterhoofd. Lekker, zo’n uitdaging.
Als laatste wil ik graag Tineke bedanken voor het idee, waardoor we dit zijn gaan doen.
