Geschreven door Cindy Vissering (@cindy.vissering)

Daar was tie dan, een goed gevulde envelop met snoepgoed. Januari was een maand met veel deadlines (o.a. de Round Robin), maar toch kon ik de verleiding niet weerstaan en ben als eerste direct aan de slag gegaan met de scraps.

Ik had al een patroon uitgezocht van een etui die handig open ligt in de vorm van een bakje. Bedoeld voor mijn naaispullen, die normaal al snel over de tafel slingeren en dan ben ik er continu naar op zoek. Dus leek me dit wel handig. Het patroon is van Elaine’s Sweet Life.

En dan maar afwachten of het gaat passen met de scraps. Eerst maar eens sorteren op kleur. Ik kwam uit op drie groepen: roze en aanverwanten, groen-blauw en een restgroep. De groep groen-blauw wilde ik nog wat sturen qua overall kleur indruk en heb daarom nog twee groenen toegevoegd – ik mag immers twee eigen stoffen toevoegen. In dit geval van beiden dus maar een beetje. In ieder geval kon ik met die toevoeging zeker stellen dat ik met de groen-blauwe scraps het patroon kon afdekken.

Toen lekker aan de slag met het snijden van stroken van verschillende breedte, deze met niet al te lange stukken aan elkaar zetten en een beetje mooi verdelen. Ik heb nog getwijfeld of ik de buitenzijde zou doorstikken of niet, maar durfde het niet aan, omdat ik het zo al mooi vond.

Het lastige in dit patroon was het dichtmaken van de zijkanten, inclusief de flappen en uiteindes van de rits. Ook lastig omdat dit de laatste stap is. Dan ben je blij met alles dat je al helemaal hebt gemaakt en dan past het laatste stukje nét niet. Maar goed, na het uithalen van de naad waar ik drie keer overheen gestikt had – want het uiteinde van de rits moet wel goed blijven zitten…  –  en flink duwen en trekken, zat het naar tevredenheid.

De uitdaging voor de voering was tweeërlei: zou het passen met alle scraps? En: normaal gebruik je één stofje voor de binnenzijde, hoe zou het gaan met al die naadjes? Ik heb zelfs het binnenzakje met de scraps gemaakt, daarbij opgelet dat er zo min mogelijk naadjes uitkwamen op de rits, en zeker niet van het zakje en de voering op hetzelfde punt. Het was even spannend, maar het paste met alle scraps en eigenlijk heb ik niet zoveel last gehad van de naden in de voering, mede, denk ik, omdat er strijkkatoen tegenaan ging.

Ik vond het super leuk om met andermans scraps iets te maken. Het waren echt andere stofjes dan ik zelf in huis heb en ik ben erg blij en trots met het resultaat. En beide (volwassen) kinderen willen meteen ook graag zo’n handige etui…

Geschreven door Mique Offermans. 

Francis was al snel klaar met haar scrapproject (de fantastische bowl cozy) dus stuurde ze de scraps door naar mij, met aanvulling uit haar eigen stapel.

In die stapel zat onder andere een stukje Beagle-print stof. Die print was speciaal gedrukt voor haar dochter en dit was het laatste stukje dat ze daarvan had. Het voelde bijna als heiligschennis om het mes in dat stukje stof te zetten…… Zou ik ’t durven?

Als eerste heb ik alle scraps op tafel uitgespreid en gesorteerd op kleur. (het is een verslaving 😉

Die hondjes van de Beagle print begonnen me al smekend aan te kijken. Ik kreeg niet meteen een idee. Ik bleef denken over blokken, maar als je een blok hebt, wat doe je daar dan mee? Ik had net pannenlappen gemaakt, dus dat was geen optie. Ik ben niet zo van de miniquilts (tenzij hele mooie die iemand anders maakt…), dus wat te doen.

Scrollen op insta!

Ik kwam een plaatje tegen van een heuptasje. Nog nooit gemaakt, dus hup, dat ga ik doen.

In het Engels heet dit een “fanny pack”. Als je googelt op fanny pack sewing dan krijg je heel veel voorbeelden en gratis patronen.

Ik heb geen van die patronen gebruikt. Ik ben begonnen met het aan elkaar naaien van een aantal stofjes.

En dat begon met het snijden in de beagle print! Dit tasje leek me namelijk ideaal voor een hondenbezitter, voor het meenemen van snoepjes en zakjes voor de poep. Ik heb geen hond, maar dat leek me gewoon zo.

Bovendien.. wat past er dan beter dan een hondenstofje?

Ik heb de buitenstof verstevigd met vlieseline. Van mezelf heb ik effen stof toegevoegd voor een deel van de buitenkant en de binnenkant, en de riempjes. In totaal heb ik meer dan 20 verschillende scraps gebruikt. Het patroon was nog wel een uitdaging. Vooral toen het erop aankwam om de voering vast te zetten aan de buitenkant, en dan omdraaien… spannend moment. Dit ziet er nog niet erg uit als een bruikbaar tasje!

Maar na het omdraaien en uitduwen: Tadaaa!!! Tasje! 

De Beagle stof was hier echt perfect voor! Dank je wel, Francis, voor deze uitdaging.

P.s. Is er iemand die dit tasje graag wil gebruiken? Laat maar weten, dan stuur ik het op.

In juli gaat Sanne aan de slag met de scraps die zijn doorgestuurd door Muriël.