Geschreven door Tineke (Tinke).

Bloed, zweet en tranen.

Leuk! Ik heb me opgegeven om van een weesblok iets leuks te maken. Op het blog heb al hele mooie creatieve resultaten langs zien komen. Dus ik ben ongeduldig, kan bijna niet wachten tot mijn weesblok arriveert.
Maar als ik de envelop geopend heb haal ik er een blok uit (gedoneerd door Nathalie/@sewfeelgood) dat ik eerst eens goed moet bekijken.

Ik vouw het uit op tafel en vraag me af wat ik daar nu van ga maken.
Niet leuk voor de maakster, maar het valt me erg tegen. De kleuren en de voorstelling zijn bijzonder en niet mijn smaak. Smaken verschillen nu eenmaal.
Uiteindelijk zie ik, nadat mijn schoonzusje meegekeken heeft, dat het een kat voorstelt. Hahaha, niet gezien toen ik het uitpakte. Oké, maar dan nog slaat de paniek toe. Wat moet ik ermee?
Het enige dat ik kan verzinnen is het blok in stukjes snijden. En combineren met stof uit m’n stash. Nu heb ik daar best veel van, maar ook dat is erg lastig. Uiteindelijk gebroken wit, voor de frissigheid, en oud-rosé, omdat dat volgens mij en m’n schoonzusje het beste combineert. Wat ben ik blij met haar support en heel erg goed gevoel voor kleuren.

Ik maak een rechthoekige lap van stroken en ben absoluut niet enthousiast met het resultaat. Wat nu?
Ik twijfel aan mijzelf en denk erover om het te laten voor wat het is. De lap ligt over een stoelleuning mij ‘uit te dagen’.
Het is m’n eer te na. Vooruit Tineke gebruik je fantasie en ga aan de slag! En zo gebruik ik mijn rechthoekige lap als tweede ‘weesblok’.
Ik probeer in m’n hoofd een idee te krijgen, maar uiteindelijk begin ik gewoon. Ik haal alles los en maak van de strips nieuwe strips. Go with the flow.

Het wit worden smalle strookjes, fris maar niet storend zoals eerst. En ik combineer met andere stof.
Van de placemat die nu op tafel ligt, word ik erg blij.
Zo bedenk ik, dat volhouden loont. Ik ben zelfs een beetje trots op mijzelf.

De titel is iets overdreven, maar het geeft wel aan hoeveel moeite het me gekost heeft om er iets van te maken. En uiteindelijk was het een leuk project en heb ik geen spijt dat ik meegedaan heb.

Groeten, Tineke.

In november gaat Mique aan de slag met een blok van Margo / @quiltjourneys.  

Nu Esther zo een mooie wandhanger van mijn weesblok had gemaakt was de beurt aan mij. De lat ligt hoog, een leuke uitdaging. Ik kreeg een blok van Emmely (@infectiousstitches) met verschillende “blauwen” en contrasterend oranje, maat ongeveer 10″x 10″ 

Emmely liet me weten dat ze het blok maakte van de restjes van een prachtige ronde quilt (zie haar blog hier)  Een quilt gemaakt met een speciale “wedge” liniaal. Mmm…die heb ik niet natuurlijk, maar dat hoeft geen probleem te zijn.

Na al het versnijden van het blok dat ik bij vorige makers heb gezien, wilde ik natuurlijk juist wat anders. Laat ik maar eens beginnen met waar ik goed in ben: TORNEN! Ik maakte van het blok 6 losse “wedges” en ging daar eens mee schuiven. Zo ontstond dit kleurverloop, bijna “ombre”. Heel hip 😉 

In mijn stash heb ik best wel wat blauwe dessins, maar ik vond het wel leuk als je op de een of andere manier het oorspronkelijke blok zou blijven herkennen. Ik moest steeds denken aan de manier waarop er in archeologie tegenwoordig soms wordt gerestaureerd: de delen die worden toegevoegd hebben een andere kleur of krijgen juist geen beschildering, zodat zichtbaar blijft wat oud is en wat nieuw. 

Ik ging daarom op zoek tussen mijn effen stofjes en ik bleek bij elke “wedge” een bijpassende effen blauwe te hebben. Toch handig, zo’n voorraadje. Oranje is niet helemaal mijn favoriete kleur, dus ik wilde niet veel oranje toevoegen. Vond het juist grappig als accent. 

Het streven was om er een kussen van te maken, dus het moesten zeker vier blokken worden van dezelfde maat. Ik gebruikte de losgetornde wedges als mal (geen wedge- liniaal nodig zo) en sneed van elke kleur drie nieuwe. Die ordende ik opnieuw in hetzelfde kleurverloop en steeds gebruikte ik een of twee wedges uit het oorspronkelijke blok. Geen foto’s van deze stap, dom dom tie dom…

Ik moest met een wedge nog wel een trucje uithalen, want die zat oorspronkelijk aan de zijkant en had daarom één rechte kant. In mijn volgorde kwam deze kleur middenin uit en ik had dus twee schuine kanten nodig. Ik vulde de wedge zichtbaar aan met effen bijpassende stukjes. 

En dan tijd om te quilten. Geïnspireerd door Karen Lewis gebruikte ik een aantal verschillende draden in bijpassende kleuren. Ik quiltte met de hand in “big stitches”. Het geeft een heerlijke textuur aan het geheel.

Voor de achterkant van het kussen wilde ik eerst knopen gebruiken, maar dat is zo’n gedoe, met die knoopsgaten enzo. Dus ik vond nog een zelf op maat te maken rits met een kantje, die ik altijd zo leuk vind, maar nooit gebruik omdat ze uiteindelijk niet echt bij passen bij mijn stijl ( ha ha, alsof ik een stijl heb, maar goed dat is een ander verhaal). Deze rits had een goede kleur, dus dat ging ‘m worden. Maar dan toch niet alleen een effen lap als achterkant, da’s te saaaaiii. Dus nog wat gesneden en gequilt… laten we het erop houden dat die knopen en knoopsgaten vast sneller waren geweest. Maar goed, ik ben gelukkig niet gaan quilten, omdat ik een hobby zocht met heel snelle resultaten. 

Het kussen is ongeveer 20″ x 20″ geworden. Perfect voor de IKEA-kussenvulling. Het oorspronkelijke blok is zeker nog terug te herkennen, maar het is een speels geheel geworden. Ik vond het een leuk proces, iets maken van een weesblok. (Ik had ook wel echt geluk met het fijne blok van Emmely.) Het dwingt je op een andere manier na te denken, daar houd ik wel van. 

In juni gaat Marga Pieper aan de slag met een blok van Deveney. Lijkt het je leuk om ook mee te doen aan deze uitdaging? We zoeken nog deelnemers voor september en oktober. Je kan je opgeven in de comments of een berichtje sturen naar Emmely (e-mail in ledenlijst op ledenpagina) of  naar @infectiousstitches op Instagram.