Eén quilt. En er komt géén naaimachine.
Met deze oprechte gedachte begon ik eind vorig jaar met mijn quiltavontuur. Ik ben inmiddels al een paar jaar goed bevriend met Karen en toen ze haar quiltworkshop had ontworpen, heb ik me aangeboden als proefkonijn. Want als ik, iemand met twee linkerhanden en zonder enige ervaring met het werken met een naaimachine, die cursus kon volgen, dan kon iedereen dat. Bovendien had ik al wel quilts van Karen gezien en het leek me wel leuk om er ook eens eentje te maken. Met de nadruk op één. Vol goede moed en vastbesloten hier geen hobby van te maken, begon ik dus met quilten.
Stap 1 bleek al vrij lastig: het uitzoeken van stoffen. Ik had wat webshops doorgekregen waar ik leuke stoffen zou kunnen vinden en ontdekte een waar paradijs. Al die leuke kleuren en printjes! Wat was het lastig om daar een keuze uit te maken. Uiteindelijk besloot ik dat ik een kerstquilt wilde maken.

Eind november vond de eerste les plaats. Ik had tot op dat moment het idee dat ik gewoon met kleine stukjes zou beginnen en daar telkens iets meer aan zou naaien. Toen ik mijn 4-patch in negen stukken moest snijden, schrok ik wel even. Dit vond mijn innerlijke perfectionist niet heel fantastisch. Ik had deze vier lapjes stof met heel veel zorg aan elkaar genaaid en dan moest ik die nu ‘kapot’ maken. Met grote twijfels sneed ik de negen stukken uit de 4-patch. Toen we de stukken daarna draaiden en er een nieuw patroon ontstond, was ik verrast. Dit was heel anders dan alleen het lapjes aan elkaar naaien dat ik in gedachten had!



Ik nam de oude naaimachine van Karen mee naar huis om mijn ‘huiswerk’ af te maken: de andere disappearing 4-patches maken (nu snapte ik de naam ook). Ik merkte dat ik quilten veel leuker vond dan ik van tevoren had gedacht en dat ik (ook door het zien van al die leuke stofjes online) geïnspireerd was om meer te maken.
Op 14 december haalde ik mijn eigen naaimachine op. Een Pfaff Passport, omdat ik hem waarschijnlijk vaak mee zou nemen. Ook bestelde ik een paar stofjes en werd ik lid van de stoffenclub van Nanno zodat ik zelf aan de slag kon. Niet alleen met quilten, ook met het maken van kleinere projecten. De kerstvakantie gaf me mooi wat extra tijd om wat te proberen. Een paar dingen die ik heb gemaakt zijn: een tasje voor een mobiel (waar ik nu mijn rolmessen in meeneem), een bladwijzer voor een notitieboekje met een pennenvakje (die mocht ik ook gelijk voor mijn moeder maken), onderleggers en een hoesje voor mijn e-reader.



De kerstquilt is nog niet af, maar ik ben inmiddels wel al begonnen met twee andere quilts (want zo hoort dat blijkbaar als je quilt, vijf projecten tegelijk): een babyquilt voor het tweede kindje van mijn zus en de flapjacks quilt van de Fat Quarter Shop. Voor die laatste heb ik de stoffen nog niet bij elkaar. Ik heb een idee en kijk welke passende stoffen ik tegenkom.
Met al deze projecten kwam ik wel wat ruimte tekort. Ik woon samen met mijn zus in een huis met twee ruime slaapkamers en één kleinere hobbykamer. De hobbykamer stond al behoorlijk vol met boekenkasten, twee ruime tafels en ander hobbymateriaal, maar nu kwamen er ook nog een naaimachine, een strijkplank, een snijmat, stoffen en meer bij. Daarom besloot ik twee maanden geleden mijn grote slaapkamer te verruilen voor de kleine kamer en de grote kamer te gebruiken als hobbykamer. We hebben extra kasten gekocht en een snijtafel gemaakt. Twee weken geleden was de kamer klaar voor gebruik.

Terwijl ik dit schrijf, is het exact een halfjaar geleden dat ik voor het eerst achter de naaimachine zat en mijn eerste quiltblok in elkaar zette. Toen was ik vastbesloten hier geen hobby van te maken: één quilt en géén naaimachine. Nu ben ik vastbesloten die ene quilt af te maken. En daarna nog één en nog één en nog één…
Geschreven door: Bronwyn




































































































































